Review: Birdman

Birdman of The Unexpected Virtue of Ignorance is een film die Michael Keaton op het lijf geschreven lijkt te zijn. Je zou toch denken dat hij zich als ex Batman acteur goed zou moeten kunnen inleven in zijn karakter Riggan. De regisseur van deze film is Alejandro González Iñárritu, de man achter films als Babel, Biutiful en The Revenant. Met Birdman sleepte deze man een Oscar voor beste regie in de wacht, maar de film zelf werd ook bekroond met de Oscar voor beste film.

Het verhaal en de acteurs

Keaton speelt in Birdman een acteur die in 1992 voor de laatste keer op het witte doek schitterde als de superheld Birdman. Hij stopt daarna rigoureus met het maken van grote blockbusters, omdat hij zich wil gaan focussen op zijn acteerwerk en serieuzere rollen wil gaan aannemen. In de film volgen we hem terwijl hij een toneelstuk op Broadway aan het voorbereiden is. Aangezien hij als acteur wat in de vergetelheid is geraakt en men hem alleen nog maar kent van zijn rol als Birdman, hangt er voor hem persoonlijk veel af van het succes van het stuk. Er gaat echter van alles mis en zo moet hij bijvoorbeeld op het laatste moment vanwege een ongeluk een nieuwe tegenspeler zien te vinden. Edward Norton speelt deze nieuwe acteur Mike, die het Riggan niet gemakkelijk maakt. Hij speelt een opstandig mannetje die zijn rol soms iets te serieus neemt. Daarnaast heeft hij het gevoel dat hij in het echte leven moet acteren en alleen op het podium zichzelf kan zijn. De twee acteurs zijn duidelijk aan elkaar gewaagd en hun chemie is geweldig. Het verhaal is origineel, vernieuwend, gedurft, maar op sommige punten ook heel herkenbaar.

Riggans dochter Sam wordt gespeeld door prachtige en innemende Emma Stone. Ze heeft problemen gehad met drugs en is een opstandige, maar zelfstandige vrouw die fungeert als haar vaders assistente. De beroemdheid waar iedereen naar streeft laat haar koud en ze snapt dan ook niet waar haar vader zich zo druk over maakt. Daarnaast hebben we nog Zach Galifianakis als Jake, Riggans nerveuze en paniekerige vriend en tevens producent van het toneelstuk. Naomi Watts speelt Lesley, een actrice die wil doorbreken en Amy Ryan is Sylvia, de kalme ex-vrouw van Riggan. Als laatste hebben we Andrea Riseborough als Laura, de vrouw waar Riggan op dit moment een soort van relatie mee heeft, maar die veel te veel bezig is met het zijn van haar karakter in zowel de show als daarbuiten. Alle karakters lijken dan ook één ding gemeen te hebben, een gespleten persoonlijkheid.

Dilemma

De film bespreekt een dilemma waar een hoop acteurs in deze tijd mee te maken hebben. Met de komst van alle grote en goedverdienende films, zullen de grote acteurs vaak voor moeilijke keuzes komen te staan. Doe je wat makkelijk is of wat goed is en goed voelt? Ga je voor het grote geld of blijf je trouw aan jezelf? Zijn de mensen in blockbusters acteurs of gewoon beroemdheden? Als je in een grote film speelt wil dat niet perse zeggen dat je kan acteren, maar in een kleine film spelen wil ook niet zeggen dat je het wel kan. Riggan heeft deze tweestrijd in de film ook en hoort de stem van Birdman in zijn hoofd. Deze probeert hem telkens terug te trekken naar zijn succesvolle superhelden verleden. Leuk is dat ze ook refereren aan films en acteurs uit deze tijd, zoals Robert Downey Jr. als Iron Man. Dat maakt het voor je als kijker makkelijker om je te identificeren met de karakters in het verhaal.

Er zitten een aantal geweldige monologen in de film en de beste is wel die van Riggan die tegen een theater recensent te keer gaat. Met wat hij in deze scène zegt slaat hij de spijker op zijn kop. Een grote groep recensenten zeuren tegenwoordig alleen maar over dingen die niet goed zijn aan de oppervlakte en gaan voorbij aan het voorbereidende werk, maar ook aan het gevoelsleven van acteurs en alle problemen die ontstaan bij het opstarten en uitvoeren van een productie. Volgens Keaton is dat vooral omdat de mensen die het werk bekritiseren het liefst zelf acteur hadden willen zijn, maar het talent er niet voor hebben. Daarnaast snijdt de film ook een ander belangrijk punt aan wat iedereen zal herkennen. (Bijna) iedereen wil belangrijk gevonden worden, de vraag is alleen in hoeverre je daar je persoonlijke waardering van af wilt laten hangen en aan wiens mening je het meeste waarde hecht.

Uniek

Het meest bijzondere aan Birdman is toch wel de montage. Alles is zo opgenomen en geknipt dat het lijkt alsof het één lang shot is en alles in één lange vloeiende beweging is opgenomen. Er komen wel stukken voorbij waarin je het vermoeden hebt dat het overgangsshots zijn, maar zeker weten doe je het eigenlijk nooit. Dit is niet alleen origineel, maar ook verschrikkelijk knap gedaan. Door de cameraposities voelt het alsof je meegenomen wordt achter de schermen van de film en alsof je er soms echt op de set aanwezig bent. Het is mij dan ook een groot raadsel waarom deze film geen Oscar(-nominatie) heeft gekregen voor beste montage.

De soundtrack van deze film bestaat voornamelijk uit onvoorspelbare jazz-riffs die uitgevoerd zijn door een drummer. Hoewel de muziek soms irritant is, past het wel goed bij het onvoorspelbare karakter van zowel de film als de personages. Een nadeel is dat de trailer van deze film een beetje misleidend is, zoals er wel meer zijn de laatste tijd. De trailer schotelt je een spectaculairdere film voor dan dat hij daadwerkelijk is. Dat wil niet zeggen dat hij niet goed is, in tegendeel, maar er zitten een stuk meer dialogen in dan dat je in eerste instantie zou verwachten. Daarnaast geeft de trailer naar mijn mening ook al teveel weg van het plot van het verhaal. Niet kijken dus!

Conclusie

Als je van een afstandje naar deze film kijkt besef je, je pas hoe goed hij is en krijg je wat meer respect voor het proces achter (grote) (film)producties. Ik werd als recensent/blogger soms ook wel even aangezet tot nadenken over hoe deze industrie nu werkelijk in elkaar zit en wat ik daar zelf nu echt van vind en hoe ik erover schrijf. Daarnaast is de film een perfecte combinatie van realiteit en fantasie. Birdman is een originele film met uitmuntend acteerwerk en met een hele reeks prachtige shots die een reeks welverdiende Oscars heeft gewonnen.