Review: Ghostbusters

De wereld maakte meer dan dertig jaar geleden kennis met een groep mannelijke spokenjagers in een film die vol zat met, voor die tijd, prachtige en vernieuwende special effects. De Ghostbusters film uit 1984 blijft tot op de dag van vandaag een ware klassieker en een reboot kon in deze tijd, waarin al het oude en populaire weer van stal wordt gehaald (om vooral veel geld te verdienen), dan ook niet ontbreken. De trailers beloofde niet veel goeds en konden dan ook al rekenen op veel kritiek. Is deze nieuwe Ghostbusters film, waarin er niet vier mannen maar vier vrouwen de hoofdrol spelen, nu echt zo slecht?

Reboot

Belangrijk om te weten is dat deze film geen vervolg of spin-off van de originele film is, maar een volledige reboot. De wereld van de Ghostbusters en de mannelijke Ghostbusters hebben in deze wereld nooit bestaan, dus er is nog niemand in deze film bekend met het gegeven dat er geesten vanuit een andere dimensie naar de onze kunnen afreizen. Uiteraard hebben ze daar wat hulp bij nodig van iemand die kwaad wil.

Nadat de film de hoofdpersonages aan ons heeft voorgesteld volgen we de dames in hun queeste om New York van de ondergang te redden. Ze komen er al vrij snel achter dat de stad wordt bedreigt door geesten die door de acties van een vrij zwakke slechterik naar onze dimensie worden overgebracht. Het vooruitzicht van nog meer ellende in de vorm van nog meer en vooral gevaarlijkere geesten zorgt ervoor dat de vier Ghostbusters goed moeten samenwerken, hun activiteiten nog serieuzer moeten gaan nemen en krachtigere wapens moeten ontwikkelen.

De vier hoofdrolspeelsters

Deze nieuwe Ghostbusters film is geregisseerd door Paul Feig, de man achter Bridesmaids en het verrassend leuke Spy uit 2015. Het is duidelijk dat de samenwerking met de belangrijkste actrices uit deze films goed verliep, want hij huurde voor deze nieuwe film de twee hoofdrolspeelsters Kristen Wiig en Melissa McCarthy wederom in. Deze twee vrouwen spelen in de film de twee oude vriendinnen Erin en Abby, die ooit een boek hebben geschreven over geesten.

Erin doet de research rondom het boek en het schrijven ervan inmiddels af als een fase die ze ver achter zich heeft gelaten. Wanneer ze bij toeval ontdekt dat Abby het boek weer in de verkoop heeft gedaan, komt ze erachter dat Abby inmiddels samen met een nucleair ingenieus met de naam Jillian bezig is om apparatuur te ontwikkelen om de theorieën uit hun boek te bewijzen. Het duurt niet lang voordat de twee de kans krijgen om hun materiaal te testen en deze ervaring zorgt ervoor dat ook, de inmiddels overtuigde, Erin zich bij de groep voegt. Laatste aanwinst is metro medewerker Patty, die tijdens haar werk een bijzondere spookverschijning tegen het lijf loopt en met haar kennis van New York en haar geschiedenis een goede aanwinst blijkt te zijn.

Uitvoering

Hoewel de humor van de dames regelmatig heel plat en flauw is, zorgt het karakter van Thor acteur Chris Hemsworth gelukkig voor een welkome afwisseling. De uitspraken van de nieuwe en domme receptionist Kevin kregen mij regelmatig aan het lachen. De makers hebben er gelukkig voor gekozen om deze rol niet te laten spelen door een standaard dom uitziend of extreem nerdy uitziende acteur, maar ze besloten een mooie en charmante man te casten en zijn karakter bepaalde uitspraken te laten doen die je op het eerste gezicht niet van hem zou verwachten. Zijn onnozele uitspraken zijn door zijn overtuigende manier van praten heel erg grappig en gaan gedurende de film dan ook niet vervelen.

Dit in tegenstelling tot de geforceerde ‘grappige’ oneliners van Patty, een rol van actrice Leslie Jones en de nieuwste aanwinst van de groep spokenjagers. Zij lijkt vooral te zijn gecast omdat er nog een donkere vrouw nodig was om het kwartet compleet te maken. Helaas hebben de makers haar veel schreeuwerige teksten gegeven en is haar karakter in het grote geheel vrij overbodig. Een ander vrij geforceerd karakter is de prachtige Kate McKinnon als de slimme Jillian. Zij wordt echter als “the crazy one” gepresenteerd en de uitvoering daarvan is helaas vrij ongeloofwaardig te noemen. Dit is echter niet de schuld van McKinnon, maar is te wijten aan het gebrekkige materiaal waar de actrice mee moest werken. Hoewel de karakters niet allemaal goed uit de verf komen is hun chemie onderling wel heel erg goed en zorgen McCarthy en Wiig er met hun acteerwerk voor dat het geheel weer in balans is.

Beeld en geluid

Waar ik het meest bang voor was waren de special effects, want een overkill aan CGI kan een film al snel heel fake maken. Hoewel er een aantal van dat soort momenten waren, viel het me reuze mee. De proton beams zagen er vergeleken met de film uit 1984 geweldig uit en ook een aantal geesten waren prachtig gemaakt. De slechte rip off van de marschmallowman in deze film was dan weer extreem slecht. Op dit soort momenten kijk ik dan ook meewarig terug naar de prachtige tijden waarin er nog sets werden gebouwd om dit soort scenes zo goed mogelijk op beeld te krijgen.

Iets waar ik altijd extra op let is de muziek in een film en of deze actief iets bijdraagt aan de beleving en dat was bij Ghostbusters zeker het geval. De soundtrack is vooral actief tijdens de actiescènes en is groots, bombastisch en geeft direct het blockbustergevoel waarin de beelden nog wel eens tekort schieten.

Conclusie

Hoewel de film niet zo dramatisch slecht was als dat ik had verwacht, was het helaas ook geen waardige reboot van de klassieker. De actrices die de spokenjagers spelen zijn goed gecast en hebben onderling een leuke chemie, maar helaas schoot het script soms tekort. Daarnaast trekken de slecht acterende en kansloze badguy en de soms slechte CGI de film nog een stuk naar beneden. De humor van de domme Kevin, de onverwachte cameo’s van oudgedienden (je moet wel eerst even de oude film gezien hebben om ze te herkennen) en de soundtrack zorgen gelukkig voor een aantal broodnodige pluspunten. Mocht je deze film willen gaan zien zou ik je zeker aanraden hem in de bioscoop in 3D te gaan bekijken, want er zitten een aantal mooie special effects in de film die in deze versie het beste tot zijn recht komen.