Review: The Diary of a Teenage Girl

The Diary of a Teenage Girl is het speelfilmdebuut van Marielle Heller en wat voor één! Het verhaal volgt de 15-jarige Minnie (Bel Powley), die in het San Francisco van de jaren ’70 probeert om te gaan met haar onzekerheden en de problemen die ze als puber tegenkomt. Net als de meeste vrouwen van haar leeftijd is ze op zoek naar liefde, genegenheid, acceptatie en een doel. Wanneer ze een liefdesaffaire begint met Monroe, de knappe vriend van haar moeder die wordt gespeeld door True Blood ster Alexander Skarsgård, verandert alles. Ze begint haar belevenissen deels vast te leggen in een audiodagboek, wat zorgt voor een pure kijk in het leven van de soms roekeloze jonge vrouw die niet altijd de goede keuzes maakt.

Ze heeft in haar moeder, een rol van Kristen Wiig, geen sterk ouderfiguur dat als rolmodel kan dienen. Haar moeder gedraagt zich namelijk meer als een vriendin voor Minnie en zit regelmatig aan de drugs. Hierdoor wordt Minnie verplicht alles zelf te ontdekken. Het grenzeloze gedrag wat ze vervolgens gaat vertonen zullen een hoop vrouwen wel herkennen van hun eigen pubertijd. Uiteraard waren de meeste van ons niet aan de drugs of hadden aan de lopende band seks, maar het gaat om het leren begrijpen van bepaalde onzekerheden en de zoektocht naar een nieuw en nog onbekend geluk.

Uniek

The Diary of a Teenage Girl is geen standaard film over een meisje wat in de pubertijd komt en haar seksualiteit ontdekt. Het is een eerlijk portret dat de weg naar adolescentie toont met een lach en een traan. Er zit veel seks in de film, maar op geen enkel moment wordt dit geromantiseerd of plat gebracht. De scenes zijn juist vooral heel confronterend en eerlijk.

Een groot voordeel van de film is dat er in de jaren ’70 nog geen laptops en mobiele telefoons waren, waardoor de film niet kan terugvallen op overbodige scenes uit de standaard tienerfilms die tegenwoordig aan de lopende band verschijnen. Ook blijft de film door het soms onvoorspelbare gedrag van de puber verrassend tot het eind en wordt de film op geen enkel moment langdradig of saai. Het acteerwerk van Bel Powley speelt daar ook zeker een belangrijke rol in, want de op dat moment 24-jarige actrice speelt haar karakter geweldig. Ze is perfect gecast, speelt haar rol overtuigend en haar blik spreekt vaak boekdelen. Ze heeft een geweldige chemie met Skarsgård, wat de geloofwaardigheid van de toch wel wat foute en controversiële relatie alleen maar versterkt. De best geacteerde scene is naar mijn mening degene dat ze samen aan de drugs gaan en er een duidelijke verandering in beide karakters plaatsvindt.

Conclusie

Deze film zit prachtig in elkaar en is een perfecte mix van live-action en de animatie die bestaat uit tekeningen en hersenspinsels van Minnie, die aspiraties heeft om een kunstenaar te worden. Het jaren ’70 decor is heerlijk om naar te kijken, de soundtrack is passend en het beeld is een beetje oranje om de echte ‘feel’ van die tijd te versterken.

The Diary of a Teenage Girl is een bijzondere en kleurrijke film, die de confronterende overgang naar volwassenheid op een kwetsbare en unieke manier laat zien.