Films / Series / Televisie

Review: The Jungle Book

14 maart 2017

Na de, in mijn ogen, beroerde live-action verfilmingen van Alice in Wonderland, Maleficent en Cinderella, was ik huiverig toen ik las dat ook Jungle Book onder handen genomen zou gaan worden. Het sprankje hoop kwam in de vorm van Iron Man regisseur Jon Favreau, want naast het feit dat hij deze eerste Marvel film geweldig wist neer te zetten is hij ook de man achter het kleine, maar prachtig uitgevoerde Chef. Favreau regisseerde deze film niet alleen, hij was ook verantwoordelijk voor het script en speelde tevens de hoofdrol. Met deze film heeft hij bewezen dat hij meer in zijn mars heeft dan alleen grote blockbusters maken. Mijn hoop was dan ook dat hij met zijn oog voor detail een overtuigende Disney jungle kon creëren. Is dat gelukt?

Jeugdsentiment

Ik ben geen groot Disney fan, maar The Jungle Book was vroeger een van de films die ik als kind wel regelmatig heb bekeken. Het verhaal is vrij simpel, maar heeft genoeg inhoud om zowel jong als oud te vermaken. We volgen het jongetje Mowgli, dat is opgegroeid in de jungle en is grootgebracht door een wolvenroedel. Van kleins af aan wordt hij, om een goede reden, tevens in de gaten gehouden en beschermd door de panter Bagheera. Hoewel hij volledig is ‘geïntegreerd’ in het leven in de jungle, beginnen een aantal dieren hem steeds meer te zien als mens. En laat dat nou net hetgeen zijn wat ze het meeste vrezen. Mowgli besluit uit veiligheidsoverwegingen, maar ook uit liefde om zijn wolvenfamilie te verlaten. Hij ontmoet tijdens zijn tocht, waarbij hij uiteraard vergezeld wordt door Bagheera, verschillende kleurrijke karakters. Makkelijk krijgt de jongen het niet, want hij wordt constant opgejaagd door de kwaadaardige tijger Shere Khan, die hem zo snel mogelijk uit de weg wil ruimen.

De kleine jongen en de dieren

De enige acteur in deze film die niet uit de computer komt is Neel Sethi als Mowgli. Hoewel zijn acteerwerk soms wat geforceerd voelt, kan je dat deze jonge nieuwkomer niet heel erg kwalijk nemen, aangezien hij geen andere acteurs tegenover zich had staan tijdens de opnames. Sethi kon de angst die zijn karaktertje ervaart in bepaalde situaties niet helemaal goed overbrengen, maar de verbazing bij nieuwe ervaringen en dieren en zijn onbevreesdheid kwamen gelukkig wel goed naar voren.

De meest dieren op het witte doek voelen gelukkig wel aan als echte karakters. Niet alleen hun uiterlijk, maar ook hun expressies en emoties zijn tot in de kleinste details perfect uitgewerkt. Ze hebben allemaal een eigen uniek karakter en de stemacteurs spelen daar een belangrijke rol in. Ben Kingsley is overtuigend als de slimme, lieve en beschermende Bagheera, Lupita Nyong’o is de bezorgde, maar sterkte moederwolf Raksha en Bill Murray weet een extra ‘touch’ te geven aan de grappige en trouwe beer Baloo. De enige stem die soms niet helemaal lijkt te matchen is die van Idris Elba als Shere Khan. De sluwe stem van de tijger is geweldig, maar de woede komt tijdens sommige scenes helaas niet altijd volledig tot zijn recht. Dit in tegenstelling tot zijn uiterlijk, want Shere Khan ziet er geweldig uit. Alles klopt en details als zijn vacht en veranderingen in zijn spieren als hij loopt, zijn op zijn minst bewonderingswaardig te noemen. Hij is in sommige scenes ook echt heel erg creepy en ik snap dan ook wel dat deze film geen Nederlands gesproken versie voor de kleintjes krijgt, want die zouden deze tijger in hun slaap nog wel eens kunnen tegenkomen.

Een ander uitmuntend visueel gecreëerd dier is de slang Kaa, die tot leven wordt gewekt met de stem van de prachtige actrice Scarlett Johansson. Vooral de manier waarop de hypnotiserende ogen in deze live-action versie zijn gemaakt, zonder cartoonesk te worden, is geweldig. Jammer is wel dat dit karakter niet veel te zien is en dat de scene uit het originele verhaal, waar de slang te zien is met de tijger, volledig ontbreekt. Hoewel Kaa niet veel schermtijd krijgt, wordt deze wel optimaal benut en stelt deze niet teleur.

Wat ik tijdens het kijken van deze film niet snapte, is waarom niet alle dieren kunnen praten. Daar wordt helaas ook geen uitleg over gegeven. Ook heel jammer was dat het bij een aantal kleine dieren, zoals de apen die de grote King Louie (ingesproken door Christopher Walken) vergezellen, wel duidelijk was dat ze door de computer gemaakt waren. Het voelde alsof er aan het einde van de film was besloten er nog even een grote groep apen in te gooien, maar die wegens tijdgebrek zijn afgeraffeld.

Kleine veranderingen

Deze versie van The Jungle Book is ten opzichte van het origineel iets aangepast. Naast het feit dat er een aantal scenes volledig zijn weggelaten is de focus van deze film ook anders. Waar de oude tekenfilm vooral draaide om het leven van Mowgli in de jungle en zijn relaties met de dieren, is in deze film de jacht van Shere Khan op het mensenjong het belangrijkste. Hierdoor voelt de film niet zo magisch en luchtig als zijn voorganger uit 1967. Gelukkig zitten er wel twee liedjes in die het oude gevoel toch weer een beetje terughalen.

Beeld en geluid

De soundtrack van deze film was goed, maar niet uitmuntend. De muziek paste goed bij de beelden, maar versterkte deze niet echt en is meer begeleidend dan dat het scenes leidt. Dit in tegenstellingen tot de beelden, want ik heb nog nooit een film gezien waarin de CGI omgevingen zo prachtig en realistisch zijn gecreëerd. Naast het feit dat de meeste dieren en vooral de omgevingen er geweldig uitzien, krijgen we bizar veel prachtige shots vanuit soms hele bijzondere posities te zien. De shots in de regen en in de nacht en het gebruik van licht en donker in de film versterken de scenes en zorgen voor een extra dimensie. Toen ik las dat deze film volledig in het centrum van Los Angeles is opgenomen en er naast een aantal kleine sets alleen gebruik is gemaakt van CGI, viel ik dan ook bijna van mijn stoel van verbazing. Well done Favreau!

Conclusie

Ondanks een aantal kleine tekortkomingen en het bij mij deels ontbreken van het magische gevoel wat ik vroeger kreeg bij de tekenfilm, is deze film wat mij betreft een must see. Mocht je de kans krijgen hem in 3D te bekijken dan moet je dat ook zeker gaan doen, want deze versie voegt een prachtige laag toe, die je nog meer de film intrekt.

Visueel bijna perfecte live-action vertaling van een legendarisch Disney verhaal
  • 7/10
    The Jungle Book - 7/10
7/10

You Might Also Like

2 Comments

  • Reply yves 30 december 2016 at 12:54

    hier was ik niet tevreden mee. spijtig dat het allemaal cgi is buiten de jongen. ik had toch een echte nagemaakte jungle verwacht en een realistische aap (waarom die uit proportie moest zijn begrijp ik echt neit)

  • Reply Robin 19 maart 2017 at 09:59

    Ik vond hem cool maar inderdaad jammer dat de focus van het verhaal anders was.. ik ben heel benieuwd naar beauty and the beast!

  • Leave a Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.