Review: The Killing of a Sacred Deer

The Killing of a Sacred Deer is een film waar ik al een tijdje nieuwsgierig naar was. De regie lag namelijk in handen van de man die mij in 2015 wist te verrassen met het bizarre The Lobster, waarin het verhaal zich afspeelt in een wereld waarin iedereen binnen 45 dagen geacht wordt een levenspartner te vinden, omdat men anders getransformeerd wordt in een dier. Naar keuze weliswaar, maar dit is natuurlijk niet een zeer gewenste uitkomst. Net als in The Lobster is Colin Farrell ook voor deze film weer gestrikt als hoofdrolspeler.

Het verhaal

In The Killing of a Sacred Deer is Farrell in de huid gekropen van Steven Murphy, een succesvolle hartchirurg met een gezin bestaande uit liefdevolle vrouw Anna (Nicole Kidman), dochter Kim en jongste zoon Bob. Hoewel het gezinsleven op bepaalde vlakken wat curieus lijkt, is het vooral zijn vriendschap met de tiener Martin die vragen opwekt. Hoewel het al snel duidelijk wordt dat de twee op elkaars pad zijn gekomen na een verschrikkelijke gebeurtenis uit het verleden, wordt het voor Murphy steeds lastiger te begrijpen waarom Martin steeds vaker bij hem en zijn gezin in de buurt probeert te zijn. Wanneer hij de reden daarachter uiteindelijk te horen krijgt en zich beseft dat fouten uit het verleden niet ongestraft kunnen blijven, wordt hij geacht een moeilijke en onmogelijke keus te maken.

Bijzonder

Laat ik beginnen met te zeggen dat The Killing of a Sacred Deer een originele, bizarre en bij vlagen zeer ongemakkelijke film is. Ik moest er echt even inkomen, maar eenmaal het verhaal ingezogen te zijn heb ik genoten van de prachtige manier van filmen, de bijzondere uitvoering en de onheilspellende en onconventionele soundtrack die de mysterieuze inhoud alleen maar versterkt. Hoewel dit een thriller is met een vleug horror is de film soms ook grappig, maar dan wel op een donkere, duistere manier die je niet hardop laat lachen.

Het acteerwerk is goed en overtuigend en ik vind het altijd bijzonder om te zien als grote acteurs als Nicole Kidman en Colin Farrell opduiken in dit soort kleinere filmhuisfilms en niet alleen kiezen voor de opkomstzekerheid van de grote blockbusters. Ook de kinderen in deze film zijn goed gecast en hebben alle drie een aanwezigheid en uitstraling die hun persoonlijkheid duidelijk naar voren brengt.

Conclusie

Hoewel de film heel goed was miste ik iets wat hem briljant zou hebben gemaakt. Ik kan mijn vinger er niet precies op leggen wat dat dan is, maar het had onder andere te maken met dat ik soms het gevoel had dat een aantal dialogen en acties expres extra bizar en ongemakkelijk waren gemaakt om de film naar mijn idee overbodig extra vaag te maken. Uiteindelijk is The Killing of a Sacred Deer gelukkig meer dan de moeite waard om te gaan zien.