Review: The Man Who Saved the World

Wist jij dat de wereld in de nacht van 25 op 26 september 1983 van complete vernietiging is gered? Ik niet, en daarom was ik dan ook erg nieuwsgierig naar deze film, die eigenlijk meer een documentaire is.

Het verhaal

Deze film gaat over het heden en het belangrijke verleden van luitenant-kolonel Stanislav Petrov, die in de tijd van de Koude Oorlog verantwoordelijk was voor de waarschuwingen van het detectiesysteem van de sovjets. Wanneer er een lancering van een nucleaire raket wordt ontdekt, maakt de dappere rus een beslissing die eigenlijk tegen het protocol ingaat, maar die uiteindelijk de wereld redt van zijn totale ondergang door een kernoorlog af te wenden. Deze film laat zien dat het goed is om ons lot niet altijd zonder erbij na te denken in handen te leggen van een computer en strikte regels. Alles blijft uiteindelijk mensenwerk en kan fouten bevatten en gelukkig was er in dit geval een man die zijn gezonde verstand gebruikte.

De uitvoering

Deze film heeft twee kanten. Aan de ene kant wordt het verhaal uit 1983 verteld door herhaling van de gebeurtenissen middels acteurs. Aan de andere kant zien we de inmiddels norse en altijd chagrijnige rus die veel in zichzelf en tegen anderen loopt te schelden en vaag is over de relatie met zijn moeder.

Hij wordt tevens gevolgd op zijn rondreis door Amerika, waar hij in tegenstelling tot zijn eigen bescheiden mening over zijn actie, wordt ontvangen als een held. Daarnaast zijn er scenes waarin hij oog in oog komt te staan met grote Amerikaanse acteurs en die zijn vooral erg grappig. Helaas bevat de film een aantal veel te lange scenes, loopt het verhaal niet altijd lekker door en zitten er een aantal stukken in die maar weinig met het hoofdverhaal te maken hebben. Een deel van de in eerste instantie onzinnig lijkende beelden blijken uiteindelijk gelukkig toch nuttig te zijn voor het begrijpen van het ‘aparte’ karakter van de man. Wat dan wel weer jammer is, is dat de documentaire beelden soms heel nep en vooropgezet lijken te zijn.

Conclusie

Hoewel het verhaal veel potentie biedt en ik blij ben dat ik het nu ken, was de uitvoering van deze Deense film helaas wat te zwak om mijn aandacht er de volle 105 minuten bij te houden. De boodschap achter de film en het idee dat je in belangrijke situaties moet vertrouwen op je eigen gevoel vind ik echter heel mooi. Ook Petrov’s kijk op de wereld van vandaag is inspirerend en zorgt ervoor dat ik de film uiteindelijk toch nog een voldoende geef.