Review: The Theory of Everything

The Theory of Everything gaat over het leven, en dan met name het liefdesleven van de briljante en gerenommeerde astrofysicus Stephen Hawking. Het verhaal is gebaseerd op de memoires van Jane Hawking, genaamd ‘Traveling to Infinity: My Life with Stephen’. Naast de prachtige liefde tussen de twee zien we ook het gevecht wat Hawking voert met een verschrikkelijke spierziekte, gerelateerd aan ALS, die ervoor zorgt dat hij steeds minder controle heeft over zijn eigen lichaam en waardoor hij bijna totaal verlamd raakt en afhankelijk wordt van de mensen om hem heen.

De regie van deze film was in handen van James Marsh, de man die in 2008 een Academy Award won met zijn documentaire Man on Wire.

Het verhaal

Het verhaal begint in 1963, wanneer Stephen als 21-jarige studeert aan de Universiteit van Cambridge. Hij behoort tot één van de slimste studenten en is vastbesloten een uitleg te vinden over het universum middels een wiskundige formule. Wanneer hij de mooie studente Jane Wilde ontmoet is hij op slag verliefd en lijkt niks zijn geluk meer in de weg te staan. Na een val belandt hij in het ziekenhuis en uit onderzoek blijkt dat hij een ongeneeslijke spierziekte heeft. De dokter verteld hem dat hij al zijn mobiliteit en zelfs zijn spraak zal verliezen en hij nog slechts twee jaar te leven heeft. Jane besluit om bij Stephen te blijven en is uiteraard blij als Stephen na twee jaar nog leeft. Echter, dit zorgt ook weer voor een hele berg nieuwe problemen waar het stel een oplossing voor moet gaan vinden. De humor die Stephen er ondanks alles op nahoudt loopt als een rode draad door het verhaal heen en zorgt regelmatig voor een glimlach op je gezicht.

Uitvoering

Hoewel het verhaal een hoop aspecten bevat van het leven van Stephen en Jane, missen er toch ook wel een aantal dingetjes. Je ziet ze bijvoorbeeld nooit echt ruzie maken, het is best wel bijzonder dat zo’n zwaar gehandicapte man drie kinderen kan verwekken en opvoeden en wanneer en hoe hij zijn werk precies uitvoert is ook niet altijd duidelijk.

Een Oscar

De rol van Stephen Hawking wordt gespeeld door Eddie Redmayne, die al eerder te zien was in films als My Week with Marilyn (2011) en Les Misérables (2012). Hij speelde onlangs ook een bijzondere hoofdrol in The Danish Girl en was eind 2016 te zien in Fantastic Beasts and Where to Find Them (lees hier de review). Redmayne speelt Hawking uitmuntend. Hij is in staat gebleken elke blik, beweging en spiertrekking in met name het gezicht tot in detail geloofwaardig over te brengen. Elke keer als Stephen een functie kwijtraakt moet Redmayne zich op een andere manier gedragen en zijn acteerwerk aanpassen. Voor iemand die niet ziek is en de volledige controle over zijn lijf nog heeft, is dit zeer bewonderingswaardig en het is dan ook geheel terecht dat hij voor deze rol een Oscar in de wacht heeft gesleept. Redmayne IS Hawking in deze film.

De overige castleden

Felicity Jones (The Amazing Spiderman 2 en Rogue One: A Star Wars Story -> review) heeft als Jane een geweldige chemie met Redmayne. Ze speelt haar rol overtuigend en de liefde, maar ook de boosheid en de frustratie weet zij prachtig te vertolken. Het enige nadeel is dat ze niet echt realistisch oud wordt in de film. Ondanks pogingen om dit zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen met bijvoorbeeld make up, overtuigt het helaas niet.

Charlie Cox (Stardust en Stone of Destiny) is te zien in de rol van Jonathan, de man die het stel uit de brand helpt vanaf het moment dat Stephen lichamelijk nog verder achteruit gaat. Hij helpt zowel mee met het verzorgen van de kinderen als van Stephen. Hij speelt een belangrijke rol in het verhaal, aangezien Stephen een belangrijke band met hem opbouwt, maar ook dient als steun en toeverlaat van Jane. Deze band zorgt voor spanningen en lastige momenten binnen de relatie. Cox is met zijn ontwapenende glimlach en blik de perfecte keuze voor deze rol geweest.

Dennis Sciama, die in eerste instantie de professor van Hawking is maar later ook een vriend wordt, wordt vertolkt door David Thewlis. Hij heeft een geweldige chemie met Redmayne en acteert goed, maar omdat ik hem vooral ken van zijn rol als professor Lupin uit de Harry Potter films, kon ik hem als professor in deze film toch niet helemaal serieus nemen. De bijrollen zijn weggelegd voor onder andere Emily Watson (The Book Thief), Simon McBurney (The Last King of Scotland) en Maxine Peake (Run & Jump).

Conclusie

The Theory of Everything is niet alleen prachtig, maar is in een aantal opzicht ook behoorlijk realistisch gefilmd. Confronterende momenten in het leven van de hoofdrolspelers worden met zo’n bepaalde oprechte puurheid gebracht dat je niet anders kan doen dan meeleven met de karakters. Je voelt de pijn en de frustraties, maar ook de liefde en de vriendschap. Ik vind wel dat de trailer een stuk optimistischer overkwam dan dat de film daadwerkelijk is. Ik heb dan ook regelmatig met een brok in mijn keel naar het scherm zitten kijken. Dat was mede te danken aan de prachtige muziek. Daarnaast is ook veel aandacht besteed aan de belichting en wordt er soms gefilmd vanuit onverwachte hoeken, wat bepaalde scènes extra bijzonder maakt.

De film is een prachtig, maar ook zeker een respectvol portret over het leven en de ziekte van de briljante Stephen Hawking. Een prachtig gefilmd, maar soms wat langdradig liefdesverhaal, waarin de hoofdrolspeler zichzelf tot het uiterste heeft gedreven om een uitzonderlijke rol neer te zetten.