Review: Wakefield

Wakefield is een film die mij vooral aantrok door het feit dat Breaking Bad acteur Bryan Cranston er de hoofdrol in vertolkt. Ik was dus voor het kijken een beetje bevooroordeeld, maar gezien het feit dat hij het zo goed doet in deze bijzondere film, was dat stiekem wel een beetje terecht.

Een bizarre keuze

Cranston speelt in Wakefield de advocaat Howard Wakefield, die er na een ellendige werkdag helemaal klaar mee is. Hij komt door een aantal tegenslagen veel te laat thuis en besluit zich even terug te trekken op de zolder van zijn garage die tegenover zijn huis staat. Nadat hij per ongeluk in slaap valt maakt hij de ochtend erna een bizarre keuze. Nadat hij de lichte paniek van zijn vrouw in het huis observeert vanuit het raam, besluit hij voorlopig op de zolder te blijven om te kijken wat er gebeurd. Hoewel het in eerste instantie totaal niet zijn bedoeling was om zomaar te verdwijnen, komt hij tot een aantal belangrijke inzichten over zijn leven en de manier waarop hij tegen de dagelijkse dingen aankeek voordat hij zich ging schuilhouden op de zolder.

Hoewel deze film niet heel veel om handen heeft blijft hij intrigeren tot het einde en blijf je ondanks dat hij soms wat in herhaling valt nieuwsgierig naar hoe het verder gaat. Grappig is ook dat hoewel de keuze van Howard ontzettend egoïstisch is en hij mensen opzettelijk pijn aan het doen is, je ook regelmatig sympathie voor zijn kant van het verhaal kan opbrengen en ik mezelf in mijn geval zou afvragen wat er zou gebeuren als ik zoiets zou doen.

De naar mijn mening briljante Cranston is perfect gecast als de hoofdrolspeler en ik had dan ook geen betere acteur kunnen bedenken voor deze vrij ‘eenzame’ rol, waarin de acteur vooral veel tegen en over zichzelf aan het praten is. Jennifer Garner als zijn vrouw mag dan redelijk veel in beeld zijn, echt veel hoor je haar niet praten en dat maakt haar als actrice dan ook vrij inwisselbaar. Er had in haar plaats ook gewoon iemand anders gecast kunnen worden zonder dat dit iets af zou doen aan de film. Hetzelfde geldt voor de twee jongere actrices die zijn dochters spelen. De soundtrack van Wakefield is heerlijk en passend en er komen regelmatig prachtige shots voorbij die deze film soms ook weer even naar een hoger niveau tillen.

Conclusie

De film is uiteindelijk niet perfect, valt soms wat in herhaling en mist net even een beetje de ‘edge’ die het nodig heeft om er een echt goede film van te maken. Hij is echter wel de moeite waard om te gaan zien, al is het alleen al vanwege acteur Bryan Cranston die altijd een genot is om naar te kijken.