Ik kijk niet veel televisie, maar voor De Wereld Draait Door maak ik graag een uitzondering. Tot mijn grote verbazing gebeurde er maandag 24 februari iets aan de tafel van Matthijs van Nieuwkerk wat bij mij zorgde voor zowel emotie, verbazing als herkenning. Neuropsycholoog en hoogleraar Erik Scherder was te gast en kwam praten over een televisieserie die hij heeft gemaakt over hoe het brein je flink in de weg kan zitten als het gaat om het hebben van angsten.
Scherder bekent last te hebben van flink wat angsten die zich uiten in paniekaanvallen, slapeloze nachten, faalangst en bovenal het vermijden van heel veel situaties. Terwijl hij vertelt over zijn angsten in de auto, het vliegtuig en voor het ontvangen van kritiek, merk je dat Matthijs duidelijk onder de indruk is. Wat er vervolgens gebeurd is dat Matthijs ook zijn eigen angsten met zijn gast en ons als kijkers deelt. Een kwetsbaar moment waarin twee bekende mensen iets delen wat hen nog meer benaderbaar maakt.
Het verhaal van Matthijs wordt voorafgegaan door Scherder die vertelt over zijn angst op de snelweg. Matthijs deelt vervolgens zijn angst voor het rijden op de snelweg middels de gebeurtenis waarmee deze is ontstaan. Grappig is dat Matthijs zijn zin nog begint met dat hij het niet over zichzelf hoeft te hebben, maar dat hij bijna alle angsten van Scherder herkent en zelfs deelt. Het praten over de desbetreffende angsten lijkt dan ook niet een vooropgezette keuze te zijn geweest en dat maakte dit gesprek tot enorm mooie en bijzondere televisie, waarin de twee gezamenlijk hun angsten op tafel leggen met wat gelach vanuit de achtergrond. Je angsten met wat humor benoemen is iets wat de boel een beetje relativeert en vooral Scherder beseft zich ook wel dat zijn angsten voor de gemiddelde mens enorm overtrokken lijken. Zo geeft hij bijvoorbeeld aan dat zodra hij ’s nachts hoofdpijn heeft hij denkt dat hij een hersentumor heeft en vooral dat moment zorgt voor flink wat hilariteit bij het publiek.
Wat mij zo aangreep bij dit gesprek was de herkenning. Ik ben zelf een tijdlang enorm hypochondrisch geweest en hoewel het een stuk minder is denk ik nog steeds bij elk klein pijntje in de buurt van mijn borstkas dat ik een hartaanval krijg. Ik vraag mijn vriend dan ook wel eens om even naar mijn hart te luisteren als ik zo’n moment heb en deze gaan regelmatig gepaard met wat tranen. Hoofdpijn triggert bij mij, net als bij beide heren, meteen een oergevoel waarbij ik denk dat ik een tumor heb of dat ik een beroerte krijg en net als beide heren ben ik angstig op de snelweg en in het vliegtuig. Wat mij hierin anders maakt is dat ik zelf geen auto kan rijden, maar als bestuurder dus wel regelmatig doodsangsten uitsta. Mijn eigen remedie is dat ik als passagier op de achterbank ga zitten, zodat ik minder kan zien wat er voor de auto uit gebeurd. Hierdoor raak ik niet (en in ieder geval minder snel) bij elke onverwachte beweging van een medeweggebruiker in paniek. Wat ik ook heb is dat ik dit vervoersmiddel niet zie als iets wat mij van de ene naar de andere plek kan brengen. Voor mij is elke rit potentieel de laatste, waarbij ik OF kan omkomen OF levensgevaarlijk gewond in het ziekenhuis beland. Na elke autorit ben ik dan ook weer blij en vooral opgelucht als deze voorbij is.
Waarom dit hele betoog over De Wereld Draait Door? Ik voel mezelf vaak zo’n kneus dat ik hier last van heb. Bang zijn voor iets dat de meeste mensen dagelijks doen en waar ik al redelijk wat therapie voor heb gehad. Het feit dat meneer Scherder, iemand met zoveel verstand van ons brein en een nuchtere presentator als Matthijs van Nieuwkerk dit soort angsten ook hebben geeft mij een gevoel niet alleen te zijn en vooral het gevoel dat ik niet gek ben, maar mezelf uiteraard nog wel een beetje gek mag vinden.
Het programma van Erik Scherder heet “Erik Scherder laat zich niet kisten” en gaat op 27 februari om 22:15 van start op NPO 2.
Afbeelding via BNNVARA
No Comments