Ik ben een filmliefhebber die regelmatig last heeft van angsten, stemmingswisselingen en een incidentele paniekaanval. Het vooruitzicht van een drukke bioscoop waar er tijdens de film aan beide zijden iemand naast me komt te zitten is op dat soort momenten mijn grootste angst, omdat al die prikkels op zo’n moment voor mij niet te hanteren zijn. Aan de andere kant kan een bijna lege bioscoop er ook voor zorgen dat ik om me heen blijf kijken en ik de irrationele angst ontwikkel dat de man drie rijen achter mij, me plotseling zal gaan laten schrikken of misschien wel neer zal gaan steken. Dit verklaart misschien dan ook wel waarom ik bij horrorfilms altijd op de achterste rij wil zitten. Ik wil tijdens zo’n film altijd een soort van overzicht op de zaal behouden.
Een andere aparte bioscoopgewoonte die ik inmiddels heb ontwikkeld is dat ik het liefst zo ver mogelijk aan het uiteinde van een rij wil zitten. Het geeft mij een soort van veilig gevoel om te weten dat ik elk moment makkelijk weg kan komen. Een bijkomend voordeel hiervan is dat als ik naar het toilet moet ik niemand hoef te storen en lastig hoef te vallen met mijn lompheid in het donker.
Er zijn uiteraard ook voordelen van het emotioneel instabiel naar de film gaan. Ik ben sneller onder de indruk van een film en kan genieten of ontroerd raken van en door de kleinste dingen. Toen ik onlangs na een paniekaanval wilde ‘bijkomen’ met een filmpje en ik de hele zaal voor mezelf had, genoot ik als dino liefhebber bijvoorbeeld al ultiem bij het zien van de nieuwe Jurassic World: Fallen Kingdom trailer. Na het tegenvallende eerste deel van de nieuwe trilogie en mijn geklaag over de eerste trailer van de nieuwe film (dat artikel vind je hier), kon mijn instabiele ikje ditmaal wel met een grote glimlach van de prehistorische wezens genieten.
Ik besef mezelf door het schrijven van dit artikel dat als het niet zo lekker in mijn koppie gaat, ik mezelf toch al snel naar de bioscoop begeef. Soms om even te ontsnappen, maar soms ook om mijn eigen emoties een plek te geven of om te beseffen dat het allemaal wel meevalt en de personages op het scherm het regelmatig een stuk slechter hebben dan ik. Daarnaast geniet ik op dat soort momenten ook extra van het feit dat ik de schoonheid van het medium zo kan waarderen en geïnspireerd raak van wat ik voorbij zie komen op het witte doek.
6 Comments
Ik ga ook het liefste naar de bios als ik mij niet lekker voel. Ik herken heel erg wat je zegt. Een film kan dan extra hard binnenkomen. Aan de andere kant kan mijn hoofd dan ook te vol zitten, waardoor ik er niet zoveel van meekrijg. Dat wisselt nogal.
Dat laatste is ook heel herkenbaar en op dat soort moment ga ik dan ook liever een simpele serie op Netflix thuis in mijn bedje kijken 🙂
Oeeeeew ja, ook heel lekker 🙂
Ik heb 4 bioscoopbonnen waarvan ik dacht: dat is handig met mijn burnout! Lekker overdag even… Maar ik ben nog niet gegaan, kan nergens van genieten. Maar misschien moet ik toch maar eens proberen, even nergens aan denken behalve de film. Zou dan lekker in een zo leeg mogelijke bios zitten in het midden haha.
Knap dat je dit zo deelt!
De rit naar de bioscoop in zo’n bui is vaak nog het lastigste. Als ik er eenmaal ben kan het mijn stemming zo ontzettend goed doen dat ik het er dan vaak voor over heb 🙂 – Hopelijk werkt het net zo fijn voor jou -x-
Herkenbaar! Ik ga sowieso niet vaak naar de film, maar als ik films kijk werkt hoe ik me op dat moment voel ook enorm mee hoe ik de film beleef.