Persoonlijk / Lifestyle

Nieuwe dingen durven doen #1

2 oktober 2018

Sinds ik officieel weet dat ik een paniekstoornis heb, kan ik eindelijk op zoek gaan naar hulp voor dit specifieke probleem. Ik had allang door dat mijn hypochondrie van een aantal jaar geleden niet op zichzelf stond en mijn autoangst van nu waarschijnlijk dezelfde oorsprong zou hebben, maar wat dat precies is weet ik nog niet. Ik liet je eerder in dit artikel al weten dat ik helemaal klaar ben met al mijn angsten en onzekerheden en dat ik vanaf nu bewust nieuwe dingen ga doen die ik altijd al heb willen doen of die ik al veel te lang (uit angst)voor me uit aan het schuiven ben. Vandaag deel ik mijn overwinningen van de laatste tijd met je.

Veel te lang geleden

Afgelopen maand heb ik voor de eerste keer in acht jaar mijn allerbeste vriendin weer gezien. Een belachelijk lange tijd geleden zou je denken, maar ondanks onze goede band was de drempel om dan ook daadwerkelijk af te spreken vooral voor mij inmiddels flink hoog geworden. Ik leerde haar meer dan tien jaar geleden kennen op therapie en het klikte direct. Het feit dat de begeleiders van onze groep aangaven dat een vriendschap beginnen met een therapiegenootje flink werd afgeraden, zorgden bij ons soms wat opstandige types binnen een korte tijd alleen maar voor een nog betere band.

We hebben in de jaren dat we elkaar bijna dagelijks zagen bizarre dingen beleeft, ruzie gehad, elkaar bijgestaan en gesteund en ondanks een aantal tegenslagen in onze vriendschap kwamen we altijd weer bij elkaar terecht. Acht jaar geleden nam ik huilend afscheid van mijn toen inmiddels hoogzwangere vriendinnetje die noodgedwongen naar de andere kant van Nederland moest verhuizen. Ik had echter niet kunnen voorspellen dat het zo ontzettend lang zou duren voordat ik haar weer zou gaan zien.

Na het verliezen van elkaar telefoonnummers (ik heb achteraf nog steeds geen idee hoe dat zo is gekomen) heb ik haar meerdere malen geprobeerd te traceren op social media. In tegenstelling tot mij (mede door mijn blog) was zij totaal onvindbaar en achteraf bleek dan ook dat ze bewust digitaal incognito door het leven ging. Bijna drie jaar geleden kreeg ik echter onverwachts een vriendschapsverzoek op Facebook en daar heb ik huilend van blijdschap direct op gereageerd. De afgelopen jaren was het contact nog niet heel constant, maar het afgelopen half jaar hebben we elkaar bijna dagelijks geappt.

Plannen voor afspreken waren er eigenlijk al direct, maar dat bleek in de praktijk toch makkelijker gezegd dan gedaan. Het stomme is dat ik haar dolgraag wilde zien en haar echt had gemist, maar de stap nog niet durfde te zetten om haar dan ook daadwerkelijk te bezoeken. Zou haar zoontje mij wel mogen? Wat als onze klik er in het echt niet meer is? Wat als het ongemakkelijk wordt en blijkt dat we niks meer gemeen hebben? Achteraf gezien denk ik dat ik het meest bang was dat het niet meer zou klikken en dat ik een soort van afscheid zou moeten gaan nemen van een vriendschap die voor mij nog zo vertrouwd en fijn voelde. Het liefst wilde ik haar dus nog niet zien, want dan kon ik het nog niet “verpesten” en kon ik mezelf vasthouden aan de perfecte uitkomst in mijn hoofd.

Afgelopen maand was het dan toch zo ver. Aangezien zij met haar zoontje op de camping stond leek dit voor mij de ideale plek. Ten eerste was haar zoontje daar bijna de hele tijd met vriendjes aan het spelen, waardoor wij wat quality time hadden om bij te praten en mocht het niet klikken, dan kon ik mij in mijn gehuurde huisje terugtrekken en zelf nog wat gaan rondwandelen over de camping.

Al het zorgen maken bleek voor niets, want vanaf het moment dat zij enthousiast op mij af kwam rennen op het station en we elkaar huilend in de armen vielen, wist ik dat ik mijn vriendinnetje voor goed terug had en kijk ik uit naar de volgende keer dat ik haar weer ga zien.

Een nieuwe sportschool

Ik woon sinds kort officieel bij mijn vriend en dat betekent ook dat ik voor een groot deel een nieuw leven in een nieuwe stad moet opbouwen. Iets wat daar toch een beetje bij hoort is het starten op een nieuwe sportschool. Mijn (irrationele) sociale angsten spelen wat sporten betreft al maanden op en ik heb tot voor kort niet naar de sportschool gedurfd. Wat als het niet lukt? Wat als iedereen naar me kijkt en mij dik vindt en zich afvraagt wat ik hier doe? Wat als ik loop te klunzen met de apparaten, gaan ze me dan uitlachen? Sta ik niet voor gek als ik daar met mijn kansloze conditie bezweet en met een rood hoofd rondloop na een kwartiertje actief zijn? Er ging van tevoren van alles door mijn hoofd heen, maar ik ben uiteindelijk in bijzijn van mijn vriendje voor de eerste keer sinds maanden gaan fitnessen. Stap 2 is om in mijn eentje te gaan en stap 3 wordt een groepsles volgen, want dat is ook nog iets wat op één of andere gekke manier een enorme drempel is.

Vegan pizza

Ik eindig met een klein nieuw leuk in plaats van spannend dingetje en dat is het proberen van de nieuwe vegan pizza van Domino’s pizza. Sinds dat ik geen vlees meer eet kan ik mijn geliefde pepperoni/ananas pizza niet meer eten, gooi ik er vooral veel groenten op. Hoewel ik (nog) niet volledig veganistisch eet, mijd ik al wel een aantal dierlijke producten, omdat mijn lichaam er niet altijd heel goed op reageert. Ik eet wel kaas, maar in grote hoeveelheden vind mijn lijf dat ook niet heel fijn. Tijd voor vegan kaas dus.

In mijn instagram stories liet ik je al weten wat mijn oordeel was over de vegan margarita die ik liet beleggen met paprika en champignons en voor iedereen die deze story niet heeft gezien, hij was verrassend lekker! De nep kaas plakt iets meer dan echte en de nasmaak is net iets anders, maar als je mij deze pizza zou hebben voorgeschoteld zonder dat ik had geweten dat hij vegan was, had ik het denk ik niet direct ontdekt.

Heb jij onlangs nog iets nieuws gedurfd of bijzonders gedaan?

 

Lees ook ->

Een nieuw onderdeel op mijn blog -> Nieuwe dingen durven doen

You Might Also Like

2 Comments

  • Reply Nicole Orriëns 2 oktober 2018 at 11:25

    Ik ben dagelijks bezig mijn grenzen te verleggen : ) Dankzij mijn kinderen.

    • Reply Patricia 8 oktober 2018 at 09:03

      Kinderen vind ik zoiets een uitdaging op zich 😉

    Leave a Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.