Persoonlijke update: Is het alweer drie jaar geleden?!

Laat ik beginnen met jullie allemaal een heel gelukkig 2024 te wensen!

Toen ik er onlangs achter kwam dat ik al ruim drie jaar niks meer op mijn blog heb geplaatst schrok ik niet alleen, maar werd ik ook een beetje verdrietig. Ik schrijf nog steeds heel veel, weliswaar in mijn journal, en het is nog steeds een belangrijke uitlaadklep, maar ik merk dat ik het delen van mijn (persoonlijke) stukken mis. Ik mis de interactie met jullie, ik mis de discussies die naar aanleiding van blogs soms ontstaan (in de privésfeer) en ik mis het om met gelijkgestemden een film te zien en daarover te schrijven. Ik ben denk ik al twintig keer aan deze eerste blog begonnen na al deze jaren, maar mijn perfectionisme bleef me steeds in de weg zitten. Een bevriende schrijver raadde me laatst aan om gewoon te beginnen met schrijven en dan te kijken wat daar uiteindelijk uit voort zou vloeien. Het gekke is, zo heb ik het zelf in het verleden altijd al gedaan, maar ik merk dat ik toch wat roestig ben geworden na al die jaren niks online te hebben gezet.

Huidige staat

Misschien is het leuk om in eerste instantie even een update over mijn eigen leven en huidige staat te geven. Hoewel mijn blog in eerste instantie vooral bestond uit filmreviews, ben ik op een gegeven moment ook wat meer persoonlijkere dingen gaan delen. Waaronder het moment dat ik te horen kreeg dat ik jarenlang ten onrechte het stempel borderline heb gehad en tevens het moment dat ik erachter kwam dat ik een autist met een vleug ADHD ben (lees dat artikel hier terug). Ik merkte dat ik mezelf altijd meer aangetrokken voelde tot (film)blogs waarvan ik de persoon OF kende OF leerde kennen via zijn of haar blog. Dat is dan ook één van de redenen dat ik dat zelf ook ben gaan doen. Daarnaast werkte het voor mij bijna als een soort van therapie om bepaalde dingen te delen en heb ik ook enorm veel leuke mensen leren kennen via mijn blog. Een aantal daarvan zijn nog steeds een belangrijk onderdeel van mijn leven.

Ten tijde van mijn laatste blog was corona aan de orde van de dag en woonde ik bij mijn vriend in Oudewater. Ik zat op dat moment ook in therapie om mijn diagnoses en mezelf beter te begrijpen, nadat ik net door een flinke rouwfase was heengegaan vanwege mijn misdiagnose en het feit dat ik jarenlang ben vastgelopen zonder te snappen waar dat precies door kwam. Ik ben zo blij dat ik inmiddels hardop kan uitspreken dat het leven inmiddels zo veel fijner voelt en ik me meer mezelf voel dan dat ik misschien wel ooit heb gedaan. Mijn toenmalige vriend is inmiddels mijn ex en ik vond, na een paar maanden bij vrienden en familie gelogeerd te hebben, begin van dit jaar een tijdelijk plekje in Den Haag om te wonen. Deze stad heeft me altijd al getrokken (deels door de aanwezigheid van heel veel politiek geneuzel en het strand) en na een paar maanden passen op een huis besloot ik om ondertussen op zoek te gaan naar een permanente plek. De woningcrisis zorgde er deels voor dat dat niet heel gemakkelijk was en dat zorgde voor een hoop frustratie, maar ik kwam uiteindelijk na flink zoeken terecht in een woongroep waar ik mezelf inmiddels enorm thuis voel.

Mijn nieuwe diagnoses in combinatie met het verbreken van mijn relatie en het verhuizen naar een nieuwe stad voelt en voelde als een nieuw begin, die ik met beide handen heb aangepakt. Ik heb inmiddels een hoop nieuwe mensen leren kennen en vrienden gemaakt, maar ook een aantal oude bekenden die ik miste weer opgezocht. Ik ben een opleiding Ervaringsdeskundige gestart om mijn eigen verhaal om te kunnen zetten in iets positiefs en ik geniet van deze nieuwe (woon)plek en alle leuke dingen die er op me afkomen. Nee, het is niet makkelijk om opeens weer opnieuw te moeten beginnen in je leven en ik heb geregeld nog dagen dat het allemaal nog niet lukt, maar er zit in ieder geval een stijgende lijn in. Nu ik inmiddels een fijne woonplaats en plek heb gevonden voelde opnieuw gaan bloggen als een natuurlijke volgende stap om te zetten. Ik heb nog geen idee wat er de komende tijd allemaal online zal gaan komen, maar weet dat ik er enorm veel zin in heb om jullie weer “lastig te vallen” met mijn visie op wat ik zie en tegenkom.

Tot slot

Misschien nog wel even leuk om iets te vertellen over de foto die ik heb gebruikt voor dit artikel. Ik ben een groot fan van Jurassic Park en dino’s in het algemeen en ik ben afgelopen jaar voor het eerst naar Naturalis geweest. Ik zal jullie bekennen dat ik zelfs een beetje emotioneel werd toen ik oog in oog stond met het indrukwekkende T-Rex skelet. Bovenstaande foto is dus ook op die dag in Leiden genomen.