Review: All Roads Lead to Rome

Toen ik de trailer van All Roads Lead to Rome voorbij zag komen was ik licht enthousiast, maar vooral heel kritisch. Ik heb sinds Sex and the City net als veel andere mensen een zwak voor Sarah Jessica Parker, maar de trailer voor deze nieuwe film zag er helaas niet heel veelbelovend uit. Ondanks mijn twijfels besloot ik toch om de film te gaan zien tijdens de Ladies Night. Door wat technische problemen duurde het uiteindelijk een uur langer voordat we de film dan ook daadwerkelijk te zien kregen.

Een leuk toeval was dat ik door deze ongevraagde pauze in gesprek raakte met een meisje dat op dezelfde rij als mij zat en in het verleden een Sarah Jessica Parker look a like wedstrijd had gewonnen. Ze had eerder als amateurmodel een prachtige fotoshoot gehad waarvan de poses heel erg overeenkwamen met een aantal bekende foto’s van Parker zelf. Daarnaast heeft ze zeker uiterlijke overeenkomsten met Parker en de poses versterkte dit nog eens extra. Grappig was ook dat zij tevens in het bezit is van een eigen blog, dus het was extra leuk om daarna ook nog visitekaartjes uit te kunnen wisselen.

Het verhaal

Het verhaal van All Roads Lead to Rome heeft niet zoveel om het lijf. Het begint met de New Yorkse moeder Maggie (Sarah Jessica Parker) die haar recalcitrante en naïeve dochter Summer (Rosie Day) meeneemt naar het prachtige Toscane. Het gaat Maggie er vooral om wat een op een tijd met haar dochter door te brengen, maar ze wil Summer tevens behoeden voor een grote fout. Daarnaast is het ook geen straf om haar voormalige Italiaanse vlam Luca (Raoul Bova), waar ze 20 jaar geleden een kortstondige affaire mee had, tegen het lijf te lopen. Het tripje verloopt echter iets anders dan gepland, want Summer wil zo snel mogelijk terug naar New York en Luca’s moeder Carmen (Claudia Cardinale) wil naar Rome in de hoop herenigd te worden met haar oude liefde. Wat begint als een ontspannen vakantie, mondt dus al snel uit op een achtervolging door het prachtige binnenland van Italië.

Uitvoering

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen en zeggen dat deze film mij heel erg heeft teleurgesteld. Romantische komedies zijn bij mij niet favoriet, maar ik vind ze op zijn minst vermakelijk. Bij deze film was ik blij dat hij voorbij was, want er leek geen eind te komen aan alle inspiratieloze scenes en onbegrijpelijke acties van de hoofdrolspelers. Daarnaast bleef ik achter met een hele berg onbeantwoorde vragen. Waarom was Maggie 20 jaar geleden in Italië? Wat is er toen precies gebeurd? Waar is het bij de opvoeding van Summer fout gegaan dat ze zulke bizar slechte keuzes maakt en zo over zich heen laat lopen? Op deze en nog vele andere vragen worden helaas geen antwoorden gegeven.

Daarnaast is het heel vermoeiend om naar Sarah Jessica Parker te kijken die wederom een onbeholpen, soms ongemakkelijke en naïeve schrijfster uit New York speelt en die om onbegrijpelijke redenen meer bezig is met jaloers zijn op de vrouwen in het leven van haar oude vlam, dan haar dochter die op weg is om de grootste fout van haar leven te maken. De redenen van de gladde Luca om zijn eigen moeder weg te houden bij haar grote liefde zijn mij ook een raadsel en dat sloeg dan ook helemaal nergens op. Ook heel jammer is dat de humor in de film heel flauw is en soms zijn de grapjes zelfs ongemakkelijk.

De acteurs

Sex and the City actrice Sarah Jessica Parker deed in deze film hetzelfde als wat ze altijd doet in films en series en nu in een setting die daar eigenlijk helemaal niet geschikt voor was. De zesdelige Sex and the City serie is een van mijn ultieme guilty pleasures en ik kan dan altijd stiekem wel genieten van alles waar Parker in te vinden is. Deze film was naar mijn mening toch wel echt het dieptepunt in haar carrière. Gelukkig waren niet alle acteurs zo saai en inspiratieloos, want de actrice die haar dochter speelt doet het gezien het beperkte materiaal waar ze mee heeft moeten werken heel erg goed. Daarnaast is haar chemie met moeder Carmen ook echt heel leuk en hun samenspel en de scenes waar de twee samen te zien zijn vormen dan ook de hoogtepunten van deze film.

Conclusie

Hoewel je door een aantal prachtige shots van de natuur van Italië en het betoverende Rome spontaan zin krijgt in een vakantie vol met cultuur en pizza’s, kunnen deze beelden de film helaas niet redden. All Roads Lead to Rome is uiteindelijk een film die zorgt voor simpel vermaak, maar die door zijn onoriginaliteit, acceptabele cast, maar zwaar beroerde figuranten en ongemakkelijke scenes helaas geen indruk maakt.