Review: Disenchantment – Seizoen 1

Toen Netflix een maand geleden de trailer van Disenchantment de wereld in slingerde, was ik meteen enthousiast. De makers van The Simpsons en Futurama hebben zich nu namelijk gestort op een serie met een Middeleeuwse setting en gezien mijn nieuwe liefde voor alles wat met geschiedenis te maken heeft, heb ik het eerste seizoen uiteraard direct in zijn geheel bekeken.

Waar gaat het over?

Disenchantment is een fantasieserie die zich afspeelt in een koninkrijk genaamd Dreamland. Hoofdrolspelers zijn Bean, de rebellerende dochter van de koning die naast een eigen mening ook een drankprobleem heeft. De elf Elfo, die haar op de voet volgt en is weggelopen uit zijn dorp omdat hij het niet meer trok om elke dag omringt te worden door veel te blij elfen. Hij is dan ook op zoek naar pijn, ellende en verdriet. Als laatste hebben we de egocentrische demoon Luci, die als grootste doel heeft de slechte kanten van de eerste twee te versterken en die het liefst alles naar zijn eigen hand wil zetten.

Niet grappig

Hoewel de trailer er hoopvol uitzag, is deze nieuwe serie van maker Matt Groening helaas net zo inspiratieloos als de meeste afleveringen van de afgelopen tien seizoenen van The Simpsons. Ik was zelf onwijs fan van deze briljante serie, maar na zo’n tien geweldige seizoenen verschenen er steeds meer flauwe en rommelige afleveringen. Dezelfde lijn wordt nu voortgezet in Disenchantment. Het ligt net als in The Simpsons niet eens aan de basis van de karakters, maar een echte verhaallijn ontbreekt, het tempo is inconsistent en de grappen zijn regelmatig enorm flauw, ongepast, voelen ongemakkelijk en geforceerd aan en vallen vaak onder de noemer onderbroekenhumor. Er zitten wel een aantal grappige elementen in, waaronder het stuk over de plek waar Elfo vandaan komt, maar dat soort momenten zijn helaas schaars.

Hoewel de focus heel lang totaal zoek is, wordt de serie vanaf de achtste aflevering gelukkig wel een stukje beter. Vanaf dat moment begint er een redelijk goed lopend verhaal te ontstaan en de cliffhanger in de laatste aflevering zorgt ervoor dat je uiteindelijk toch nieuwsgierig wordt naar wat er in het tweede seizoen gaat gebeuren.

Onorigineel

De meeste karakters in Disenchantment fungeren helaas meer als nietszeggende sidekicks en figuranten dan als volwaardige medespelers. Vooral de demoon, die elke aflevering aan de zijde van prinses Bean te zien is, vond ik vrij nietszeggend, overbodig en misschien wel het minst grappige element in de hele serie. Hij is een soort slap aftreksel van Bender uit Futurama met zijn arrogante houding, alleen in deze serie werkt het niet, omdat al zijn grappen te flauw en vooral zijn reacties veel te voorspelbaar zijn. Ik miste in dit seizoen een aantal complexe hoofdrolspelers met verrassende uitspraken en gedragingen, iets wat eerdere seizoenen van The Simpsons en Futurama wel bevatte.

Daarnaast is het soort van ongemakkelijke liefdesverhaal tussen Bean en Elfo onnodig en misschien zelfs een beetje creepy. Wel doet deze verhouding wederom denken aan karakters uit Futurama, want je herkent al snel in kenmerken in Bean van de eigenzinnige Leela en Elfo heeft veel weg van de wat onnozele Fry. De karakters in Futurama zijn echter een stuk complexer en interessanter om naar te kijken. Liefhebbers van The Simpsons en Futurama zullen ook een aantal andere gerecyclede verhaalelementen en grappen herkennen en ook dat voelt helaas lui en onorigineel.

Visueel is Disenchantment niet slecht en het feit dat de serie vol zit met fantasiekarakters is een leuk gegeven en maakt het geheel visueel boeiend om naar te kijken. Ook de achtergronden zien er goed uit. Hoewel de stijl precies zo is als in The Simpsons en Futurama, is er wel iets wat mij stoorde en dat waren de overgangen van 2D naar 3D animatie. Naar mijn idee waren de 3D beelden niet nodig en zou de eenvoudige en simpele 2D stijl voldoende zijn geweest. Het had het geheel misschien zelfs wel wat minder rommelig hebben gemaakt.

Conclusie

Na het binge watchen van het eerste seizoen ben ik een beetje met mezelf in conflict. Ik heb mezelf namelijk zwaar verveeld bij de eerste paar afleveringen, maar betrap mezelf er wel op dat ik na het zien van de laatste drie afleveringen benieuwd ben geworden naar het tweede seizoen. Gelukkig houdt niet van dezelfde soort humor, dus mocht je Disenchantment op Netflix toch een kans willen geven, dan hoop ik dat je er in ieder geval meer van zal genieten dan dat ik heb gedaan.

Nieuwsgierig geworden? Kijk dan zeker even naar onderstaande trailer voor het gehele eerste seizoen.