Bij de aankondiging van deze nieuwe Marvel-film was ik vrij sceptisch. Ten eerste was ik nog niet zo bekend met Doctor Strange en daarnaast kan de uitvoering van magie in films nog wel eens kan leiden tot een overdaad aan computergeanimeerde beelden, waardoor het eindresultaat verre van overtuigend is. Bij het onthullen van de cast, die geleid wordt door de briljante The Imitation Game en Sherlock acteur Benedict Cumberbatch, raakte ik echter toch erg nieuwsgierig naar deze nieuwe mysterieuze superheld. Was mijn angst terecht of heeft Doctor Strange mij positief weten te verrassen?
Wie is Doctor Strange
Het karakter Doctor Stephen Strange is bedacht door Stan Lee en Steve Ditko en verscheen voor het eerst in het stripboek Strange Tales #110 in 1963. Dit is precies een jaar na de introductie van het welbekende en zeer populaire karakter Spiderman. In tegenstelling tot helden als Spiderman en Captain America kreeg Doctor Strange niet meteen een ontstaansverhaal en liet deze belangrijke informatie een aantal stripboeken op zich wachten.
Er werden al eerder pogingen gedaan om dit fascinerende verhaal te verfilmen. Na een tv-film in 1978, leek het in 1992 tijd voor het echte werk. Helaas verloor de studio die de film zou gaan maken de licentie en de rechten om het karakter te gebruiken en werd er, geïnspireerd op het originele verhaal maar met flink wat veranderingen, een film onder de naam Doctor Mordrid uitgebracht.
Het verhaal
In Doctor Strange maken we na een spectaculair begin kennis met de briljante, maar zeer arrogante neurochirurg Stephen Strange. Een man die alleen oog lijkt te hebben voor het hoog houden van zijn reputatie en de bijbehorende succesrating. Zijn leven verandert echter ingrijpend wanneer hij na een tragisch ongeluk zijn handen niet meer kan gebruiken. Zijn hoopvolle zoektocht naar genezing brengt hem uiteindelijk naar Nepal, waar hij terecht komt in de mysterieuze plaats Kamar-Taj. Daar maakt hij kennis met de wereld van magie en begint hij een reis waarin hij op zoek moet naar zichzelf en voor een keuze komt te staan die zijn leven voorgoed zal veranderen.
Grote namen
De regie van deze film lag in handen van Scott Derrickson, de man achter horrorfilms als The Exorcism of Emily Rose, Sinister en het recentere Deliver Us from Evil (lees hier de review). De keus voor deze man is daarmee zeer verrassend, maar daarentegen is het tof om te zien dat Marvel voor genoeg afwisseling zijn films door regisseurs met verschillende achtergronden laat maken.
Net als bij veel andere Marvelkarakters is er weer een perfecte acteur gecast voor de hoofdrol. Cumberbatch zijn acteerwerk is tot in de kleinste details overtuigend, met als hoogtepunt de scene waarin hij voor het eerst te zien krijgt wat er tijdens en na het ongeluk met zijn handen is gebeurd. Je voelt de pijn en de frustratie van zijn karakter, dat vanuit zijn professie alles vanuit een wetenschappelijke hoek benaderd en nu verplicht wordt om verder te kijken. Dit persoonlijk lijden helpt hem uiteindelijk in zijn transformatie naar een spiritueel verlicht persoon, die tevens zijn doel in de wereld van de magie probeert te ontdekken.
Mordo, het karakter van acteur Chiwetel Ejiofor (12 Years a Slave), heeft een belangrijke rol in deze film en ik kan je zonder iets van het verhaal weg te geven vertellen dat hij zeer belangrijk is voor de heftige persoonlijke ontwikkelingen die Strange doormaakt. Ejiofor speelt Mordo overtuigend en er bekruipt je gedurende de hele film het gevoel dat er meer speelt bij dit karakter dan dat je in eerste instantie zou denken en dat is een knappe prestatie.
Een ander belangrijk karakter in deze film is The Ancient One, een rol die geweldig wordt ingevuld door de excentriek uitziende Tilda Swinton. Deze actrice heeft met rollen in films als The Chronicles of Narnia, Only Lovers Left Alive en Snowpiercer haar grote talent inmiddels ruimschoots bewezen en lijkt elke rol aan te kunnen. Ook in deze film overtuigd ze als wijze, machtige magiër die Strange kennis laat maken met de werelden die schuil gaan achter wat de rest van de mensheid als realiteit ervaart.
Uiteraard heeft deze superheldenfilm ook een badguy en deze eer is weggelegd voor acteur Mads Mikkelsen (Casino Royale, Jagten, Hannibal), die met zijn karakteristieke kop de rol van Kaecilius op zich heeft genomen. Wat fijn is aan deze slechterik is dat hij een complex, maar duidelijk motief heeft voor zijn acties. Aangezien zijn uitleg plausibel klinkt is het dan ook niet moeilijk om soms ook wat sympathie op te brengen voor de acties en beweegredenen van dit karakter. Dit gegeven maakt de film een stuk interessanter en zet de verhoudingen tussen goed en slecht direct op scherp.
Nieuwe krachten
Met deze film krijgen we een introductie in de spirituele dimensie en het gebruik van bovennatuurlijke krachten binnen het Marvel Cinematic Universe. Daarmee snijdt Doctor Strange totaal andere onderwerpen aan dan eerdere Marvel-films. Het verhaal lijkt echter ook een verklaring te geven voor een uitspraak die Thor in een eerdere film deed. Dit karakter verteld zijn grote liefde Jane Foster dat wetenschap en magie hetzelfde zijn. Doctor Strange lijkt voor deze stelling een bewijs met een goede uitleg van dit concept aan ons te presenteren.
De meest vernieuwende en complexe scene komt voorbij wanneer de nog onwetende Stephen wordt geconfronteerd met het feit dat er meerdere realiteiten bestaan. Deze gebeurtenis heeft als functie om niet alleen het hoofdpersonage, maar ook ons als kijkers, met een visueel briljant uitgevoerde surrealistische achtbaanrit een kijkje te geven in een wereld die al eerder in de strips werd geïntroduceerd. De tekeningen van Ditko zijn op een geweldige manier tot leven gebracht en ik vermoed dan ook dat de echte Marvel fans zeer tevreden zullen zijn met dit eindresultaat.
De magie ziet er gelukkig ook geweldig en belangrijker nog, realistisch uit. Hoewel er een lichte CGI overkill tegen het einde van de film ontstaat, wordt het nergens nep en lijken de karakters overtuigend magie te gebruiken en zich in andere dimensies te begeven. De soms bizarre visuele aspecten vormen een geweldige balans met het serieuze karakter van het verhaal.
Details
Hoewel deze veertiende film binnen het Marvel Cinematic Universe vooral door het ontstaansverhaal van het karakter los staat van de gebeurtenissen in eerdere Marvel-films, is een kleine glimp van het Avengers gebouw in een van de eerste overzichtsshots van New York wel een erg leuk detail. De locaties zijn sowieso goed gebruikt en aangezien het verhaal zich op veel verschillende plekken afspeelt, is er genoeg afwisseling in achtergrond en omgeving.
Naast alle drama, actie en magie is er ook de nodige humor in de film gestopt. Helaas gaan een aantal scenes iets te lang door, waardoor de humor wat geforceerd aanvoelt. Gezien het feit dat dit maar een paar keer gebeurd is het gelukkig niet heel storend binnen het grotere geheel.
De kostuums in de film zien er werkelijk geweldig uit en met name het kostuum van Strange groeit letterlijk en figuurlijk met het karakter mee, tot het moment we kennis maken met zijn karakteristieke rode mantel. Een slordigheidje dat mij opviel is dat het karakter van actrice Rachel McAdams (Mean Girls, Spotlight) vrij opvallende donkere nagellak draagt. Naar mijn weten is het voor zusters en assistentes van onder andere chirurgen in verband met hygiëne niet toegestaan om nagellak op de werkvloer te dragen.
Passende soundtrack
De film wordt voorzien van een geweldige soundtrack, die zich telkens aan het verhaal lijkt aan te passen. We beginnen met wat favoriete muziek van het hoofdpersonage terwijl hij bezig is met een complexe operatie en we evolueren naar een klassiek uitgevoerde bombastische en bijna heroïsche soundtrack, die bijdraagt aan de steeds belangrijker wordende rol van het karakter in de bescherming van de realiteit.
Conclusie
De introductie van dit nieuwe karakter is zowel visueel als verhaaltechnisch zo goed uitgevoerd, dat ik nu al hoop dat er een vervolg gaat komen. Hoewel dit een afgerond verhaal betreft laten de gebeurtenissen, gelukkig zonder geforceerd te worden, genoeg ruimte open voor een nieuwe film en dat maakt mij heel erg gelukkig. Hoewel de film, door een paar geforceerde momenten, de nodige voorspelbaarheid (die onvermijdelijk lijkt in dit soort superheldenfilms) en soms iets te veel computer geanimeerde beelden vanuit kritisch oogpunt misschien niet geheel perfect is, doet dit gelukkig niets af aan het vermaak. Doctor Strange is verfrissend en verrassend en de film behelst niet alleen een zoektocht naar spirituele verrijking en de kracht van magie, maar bevat naast de nodige actie tevens elementen van een goede dramafilm.
Je wordt in een krappe twee uur meegenomen in een wereld die je grijpt en waarin je je ogen uitkijkt. De originaliteit van het karakter, de uitvoering, de briljante cast en de geweldige soundtrack zorgen er dan ook voor dat dit wat mij betreft de beste superheldenfilm van het jaar is en het meer dan de moeite waard is om dit spektakel (in 3D) op het witte doek te gaan bekijken. Blijf na de film zeker nog even zitten, want Marvel trakteert je maar liefst op twee after credit scenes die je een glimp geven van wat we in de toekomst van het Marvel Cinematic Universe kunnen verwachten.
Goed uitgevoerde, originele en zeer vermakelijke superheldenfilm met een geweldige cast
-
8/10
No Comments