Films / Series / Televisie

Review: Eye in the Sky

30 maart 2017

Oorlogsvoering is vanaf de Tweede Wereldoorlog totaal veranderd en meer dan ooit wordt er gebruik gemaakt van moderne technieken zoals drones om specifieke doelen te raken.

Het verhaal

Deze film volgt een aantal personages die allemaal bezig zijn met één specifieke missie, het oppakken van een aantal terroristen in Kenia. Het plan, onder leiding van Kolonel Katherine Powell (Helen Mirren), om ze gevangen te nemen wordt echter al snel herzien wanneer men erachter komt dat de terroristen zelfmoordplannen hebben. Het nieuwe doel wordt vervolgens om ze uit te schakelen en te voorkomen dat er heel veel onschuldige slachtoffers gaan vallen. Het probleem is echter dat met deze nieuwe missie ook een aantal onbedoelde levens op het spel komen te staan.

De beslissing over het uiteindelijk wel of niet bombarderen van de aangewezen plek moet aan verschillende mensen worden voorgelegd en iedereen lijkt de verantwoordelijkheid zo snel mogelijk van zich af te willen schuiven om maar niet de boosdoener te hoeven zijn. Belangrijke schakels in dit proces zijn naast Kolonel Powell de dronepiloot Steve Watts (gespeeld door Breaking Bad acteur Aaron Paul) en luitenant-generaal Frank Benson. Deze laatste wordt gespeeld door de onlangs overleden en briljante Harry Potter acteur Alan Rickman, die hier weer een ijzersterk personage heeft weten neer te zetten.

Uitvoering

Eye in the Sky laat de waarheid van het moderne oorlog voeren zien en geeft daarmee een realistisch kijkje achter de schermen. Het toont ons dat het oorlog voeren van nu ook maar gewoon een baan is en dat in geval van verlies van onschuldige mensenlevens het imago van een leger en het bijbehorende land kan worden aangetast. Alhoewel dit vrij emotieloos klinkt, laten de personages in deze film wel duidelijk zien dat er genoeg emoties komen kijken bij het uitvoeren van deze (vrij onpersoonlijke) missies. Je ziet een innerlijk conflict bij alle karakters, maar uiteraard bij sommige meer dan bij anderen.

De dronepiloot heeft net als ons al wat meer gezien van het potentiele onschuldige slachtoffertje, waardoor hij het moeilijker heeft om een beslissing te maken. De rest is wat harder in hun oordeel, want die heeft de extra ‘menselijkheid’ op de beelden die de drone heeft gemaakt niet gezien. De film eindigt helaas wat zwak en ik had het sterker gevonden als er was afgesloten met de geweldige en treffende oneliner van het karakter van Alan Rickman.

Conclusie

Gezien het feit dat de eerste scene er direct voor zorgt dat je al een vermoeden hebt waar de film heengaat, is in Eye in the Sky de reis belangrijker dan de bestemming. Het in snel tempo wisselen van locaties en ruimtes draagt bij aan de spanning en de film is naar mijn mening ook een echte eyeopener voor iedereen die denkt dat oorlog voeren tegenwoordig alleen maar draait om computerspelachtige taferelen. Het acteerwerk van alle acteurs is heel sterk en je krijgt gedurende de film begrip voor alle standpunten. Een belangrijke film die je aanzet tot nadenken, maar die door het wat zwakke einde en soms wat voorspelbare verloop niet zo sterk is als dat hij had kunnen zijn.

Een bijzonder kijkje achter de schermen van het moderne oorlogvoeren
  • 7/10
    Eye in the Sky - 7/10
7/10

You Might Also Like

No Comments

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.