Films / Series / Televisie

Review: Inherent Vice

7 maart 2017

Inherent Vice is van origine een boek van Thomas Pynchon, waar regisseur Paul Thomas Anderson in 2014 een film van heeft gemaakt. Anderson is tevens de man achter indrukwekkende films als The Master, Magnolia en het veel geprezen There Will Be Blood, maar ook van de wat minder dramatische films Boogie Nights en Punch-Drunk Love. Inherent Vice beloofde iets luchtiger te worden, want het is een komedie die zich begin jaren zeventig afspeelt.

Het verhaal

Het verhaal gaat over Doc Sportello (Joaquin Phoenix), een privé detective die eind jaren zeventig in een echte spreekkamer in Los Angeles zijn cliënten ontvangt, wat de naam ‘Doc’ verklaard. Wanneer zijn ex-vriendin Shasta (Katherine Waterston) opeens op de stoep staat met het verhaal dat de vrouw van haar huidige liefde haar wil betrekken in een complot, zet dat een reeks gebeurtenissen in gang waar Doc niet op had gerekend. Er verdwijnen plotseling allemaal mensen die bij de zaak betrokken zijn, inclusief Shasta. Doc wordt al snel aangemerkt als verdachte door de hippie-hatende rechercheur Flatfoot (Josh Brolin).

In zijn zoektocht naar de waarheid komt hij in aanraking met een reeks vreemde figuren, waaronder een undercover saxofonist (Owen Wilson), een aantal rechercheurs en een moordlustige afperser. Ook de mysterieuze Golden Fang speelt een grote rol. Wat in eerste instantie een object lijkt te zijn, blijkt bij nader inzien alleen maar in het leven geroepen te zijn door tandartsen om de belasting te kunnen ontduiken.

Rommelig geheel

Het verhaal van deze film is nogal rommelig, bouwt geen spanning op en kabbelt maar een beetje voort. De film is lastig te volgen, wat mede te danken is aan een overdaad aan namen en karakters. Het plot is heel wazig en de film heeft dan ook niet echt een heel duidelijk en afgerond einde. Ik had na het zien van de film ook nog veel onbeantwoorde vragen in mijn hoofd zitten. De film is met ruim 2,5 uur veel te lang en dat komt voornamelijk door een aantal onnodig langdradige scenes.

Er wordt weinig tot geen achtergrond verteld over de karakters, waardoor de film ook nog eens heel oppervlakkig blijft. De film wordt aangeduid als een komisch misdaaddrama, maar ik heb geen enkele keer een glimlach op mijn gezicht gehad. Misschien had ik net als de hoofdpersoon wat moeten gaan roken om meer van de film te kunnen genieten of misschien is de humor in deze film gewoon niet voor iedereen (lees: mij) weggelegd.

Sterrencast en passende soundtrack

Aan het acteerwerk heeft het echter niet gelegen, want elke acteur is geknipt voor zijn of haar rol. Joaquin Phoenix schittert als Doc en is met zijn eigenaardige karakter en uiterlijk de ideale kandidaat om de licht paranoïde, drugs gebruikende privé detective overtuigend te vertolken. Naast Phoenix zien we ook Benicio del Toro, Reese Witherspoon, Josh Brolin, Martin Short en Owen Wilson schitteren. Alle acteurs hebben onderling een geweldige chemie en het is daarom jammer dat hun acteerprestaties regelmatig verloren gaan door het rommelige verhaal.

Het meest positieve punt van deze film is de soundtrack, want de muziek is geweldig, versterkt de beelden en voedt de jaren zeventig uitstraling. Het is bijna een karakter op zich. De kostuums, kapsels en sets dragen ook overtuigend bij aan de jaren zeventig ‘feel’ en ‘look’ en maken het plaatje dan ook compleet.

Conclusie

Ik heb het vermoeden dat liefhebbers van de boeken van Thomas Pynchon het verhaal beter zullen begrijpen en de film misschien wel wat meer zullen waarderen dan dat ik dat heb gedaan. Ik vond de film langdradig en verwarrend, maar het goede acteerwerk, de geweldige muziek en de algehele uitstraling van de film hebben ervoor gezorgd dat ik hem uiteindelijk toch nog een redelijk cijfer heb gegeven.

Prachtig uitziende film met briljante cast en soundtrack, maar met een vaag verhaal en warrige uitvoering
  • 5/10
    Inherent Vice - 5/10
5/10

You Might Also Like

4 Comments

  • Reply Nostra 7 maart 2017 at 09:29

    Het was ook niet aan mij besteed en de manier waarop het verhaal verteld werd spiegelde volgens mij de belevingswereld van de hoofdpersoon.

  • Reply Frances Huijsing 7 maart 2017 at 14:03

    Ik ben erg benieuwd naar de film. Ik hou van de acteurs Joaquin Phoenix en Reese Witherspoon en van de jaren ’70. Als ik het zo lees, is de rol voor Joaquin als hippie achtige licht paranoïde, drugs gebruikende privé detective een rol die wel bij hem past. Op zich lijkt mij 2,5 uur voor een film idd wel erg lang(dradig), maar ik ben benieuwd, mijn interesse is wel gewekt!

  • Reply Marcia 12 maart 2017 at 17:45

    Helemaal eens met deze recensie: dit was duidelijk geen film voor mij. Mijn vriend daarentegen vond de film geweldig haha!

  • Reply De Protagonisten (m) 14 maart 2017 at 08:17

    Toch staat hij nog steeds op het lijstje. Snel maar eens kijken 🙂

  • Leave a Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.