Review: Jurassic World

Ik was 12 jaar oud toen Jurassic Park in de bioscoop verscheen en ik was als geeky tiener overdonderd door de echtheid van de enorme dino’s op het grote scherm. Ik wist toen al dat ik iets unieks had gezien en ik heb na de twee Jurassic Park delen die daarop volgde altijd gehoopt op een film waarin het park een tweede leven zou krijgen. Toen ik las dat Jurassic World eraan kwam was ik dus uiteraard heel enthousiast. Vooral toen ik hoorde dat het verhaal een vervolg zou gaan worden op de eerste film. Heeft deze nieuwe film mij net zo weten te betoveren als de eerste film uit 1993?

Het antwoord daarop is eigenlijk niet zo simpel als dat het misschien lijkt. Ik werkte in de tijd dat de marketing van deze film op gang kwam bij een filmwebsite waar ik regelmatig artikelen schreef over trailers die soms helaas teveel spoilers vrijgaven. Ik heb als dinosaurusliefhebber tijdens het zien van deze trailers soms bijna gillend van enthousiasme achter mijn laptop gezeten. Tijdens het kijken naar een film kan je natuurlijk alsnog flink verrast worden, maar helaas waren er maar weinig stukken die dat effect bij mij teweegbrachten.

Simpel verhaal

Het verhaal van deze vierde film is vrij simpel. Het park wat John Hammond voor ogen had op Isla Nublar is eindelijk werkelijkheid geworden en trekt veel bezoekers. Echter, wanneer de aantallen teruglopen wordt er door de nieuwe eigenaar van het park, Masrani (Irrfan Khan), besloten dat er een nieuwe en vooral bijzondere attractie ontwikkeld moet gaan worden. De nieuwe genetisch gemanipuleerde super dino is echter gevaarlijker dan gedacht en breekt zoals verwacht los, waardoor het leven van iedereen op het eiland in gevaar is. Ik ga niet meer over het plot vertellen, want hoe minder je weet, hoe beter.

Uitvoering

Regisseur Colin Trevorrow weet in samenwerking met Jurassic Park regisseur Steven Spielberg gelukkig een groot deel van de originele magie te behouden. Niet alleen zien de dinosaurussen er geweldig en nog veel beter uit dan in eerdere films. Er komen ook een aantal originele elementen uit de eerste film voorbij, waaronder een oud gediende in de vorm van BD Wong als Henry Wu. Dit wekte een heerlijk nostalgisch gevoel op. Hoewel je net als in de andere films wel redelijk snel door hebt wie het waarschijnlijk wel of niet zullen overleven, zorgden sommige scenes ervoor dat ik soms op het puntje van mijn stoel zat.

Het acteerwerk

Hoewel de cast bestaat uit een aantal geweldige acteurs, wordt er maar weinig gebruik gemaakt van hun acteerkwaliteiten en zijn de meeste personages vooral wandelende clichés. Als voorbeeld neem ik de tiener Zach, die meer in zijn telefoon en in vrouwen geïnteresseerd is dan in de prachtige omgeving en prehistorische dieren. Zakenvrouw Claire (Bryce Dallas Howard), die de hele film zeer ongeloofwaardig en onnodig op haar hoge hakken doorbrengt, spant de kroon. Hoewel er vooral veel flauwe humor in de film zit heb ik gelukkig wel twee keer echt hardop kunnen lachen om wat onverwachte grappen.

De dialogen zijn helaas soms tenenkrommend slecht en ook lijkt er geen enkele chemie tussen de acteurs te zijn. De karakters hebben tevens geen diepgang en je leert praktisch niks over hun achtergrond. Ik was bijvoorbeeld heel benieuwd naar waarom het karakter van Guardians of the Galaxy acteur Chris Pratt heeft besloten te gaan werken met de raptors. Op deze en een hoop van mijn andere vragen is helaas geen antwoord gekomen. Ik hoop dat het vervolg dat alsnog gaat doen. Het probleem is dat je door het ontbreken van de karakterontwikkelingen niet met de personages gaat meeleven en het je eigenlijk om het even is wie er wel of niet opgegeten gaat worden.

Oordeel

Heeft de film mij net zo weten te betoveren als de eerste film uit 1993? Nee, want ik heb na het zien van Jurassic World niet het gevoel dat ik iets nieuws of unieks heb gezien. Hoewel de film ook minder diepgang heeft dan ik had verwacht geef ik hem vanwege de prachtige beelden en special effects, de prachtige soundtrack en natuurlijk het feit dat er super toffe nieuwe dinosaurussen in zitten toch nog een ruime voldoende. De grootste reden dat ik minder enthousiast ben dan gedacht is waarschijnlijk toch omdat ik teveel beelden te zien heb gekregen voor het zien van de film zelf. Mocht jij nu nog lekker onwetend zijn en alle beelden hebben gemeden, denk ik dat je een stuk enthousiaster over deze film zal zijn. De tweede film in deze nieuwe trilogie zal deze week in de Nederlandse bioscopen verschijnen en ik heb alleen de eerste trailer gezien. Ik hoop dan dus ook dat ik een stuk blijer uit de zaal ga komen bij Jurassic World: Fallen Kingdom.