Review: Oasis – Supersonic

Oasis was mijn eerste grote muzikale liefde. Ik herinner me de tijd nog goed waarin er nog geen internet was en ik elke week uitkeek naar MTV programma’s als Superock en Alternative Nation om nieuwe bandjes te ontdekken. Oasis ontdekte ik tijdens het kijken naar het Engelse Top of the Pops, een programma wat in die tijd vergelijkbaar was met de top 40 en waar de nummer 1 in 1995 mij direct betoverde. Ik schakelde net iets te laat in, waardoor ik de week erna genoodzaakt was het programma weer te gaan kijken, omdat ik de naam van de band had gemist die mij zo nieuwsgierig had gemaakt. In 1997 zag ik Oasis voor de eerste keer live en een paar jaar geleden heb ik de band gelukkig ook nog een keer kunnen bewonderen op Rock Werchter, een festival dat onderdeel uitmaakte van hun laatste tour. De band is inmiddels uit elkaar, maar een grote liefde vergeet je niet zomaar. Vandaar dat ik jullie een review over de documentaire die rondom deze band is gemaakt, niet wil onthouden.

Hoe het allemaal begon

Voor mensen die geen idee hebben wie of wat Oasis is. Oasis is een Britse rockband die in de jaren negentig bekend werd bij het grote publiek met nummers als ‘Wonderwall’ en ‘Don’t Look Back in Anger’. De belangrijkste bandleden zijn zanger Liam Gallagher en gitarist, tekstschrijver en tevens het grootste brein achter hun muziek, zijn broer Noel. Oasis: Supersonic laat zien hoe en waarom de band is ontstaan, maar toont ook hun weg naar de top, waarvan niemand had verwacht dat die zo snel bereikt zou gaan worden.

Deze documentaire verschijnt precies 20 jaar na de twee legendarische concerten die de band gaf in Knebworth, waar maar liefst 250.000 mensen aanwezig waren. Dit is een bizar gegeven, aangezien de band pas vanaf 1991 bestond en in 1993 hun eerste platencontract tekende. Iedereen die Oasis kent is inmiddels wel op de hoogte van alle problemen binnen de band, die vooral te wijten waren aan de onderlinge strijd tussen de arrogante en koppige broers.

Oasis: Supersonic richt zich vooral op het talent en het doorzettingsvermogen van de bandleden en hoe ze omgingen met hun succes en alles wat daarbij kwam kijken. Het eindpunt van deze documentaire zijn de concerten in Knebworth en het is vooral interessant hoe de jongens daar nu 20 jaar na dato op terugkijken. Je wordt in chronologische volgorde in twee uur meegenomen naar een wereld waar de meeste muzikanten alleen maar van kunnen dromen. Interviews met de bandleden, maar ook hun manager Alan McGee en moeder Gallagher worden afgewisseld en aangevuld met animaties, krantenkoppen en vooral met heel veel muziek.

Uniek, maar niet diepgravend

Wat deze documentaire bijzonder maakt is een aantal unieke beelden en onthullingen. Zo krijg je naast beelden van hun allereerste optreden ooit en opnames van hun eerste album bijvoorbeeld ook te weten waarom Liam tijdens concerten soms doodstil op het podium voor zich uit aan het staren was.

Jammer is dat er niet wordt ingegaan op de tijd na de grote concerten en de definitieve breuk. Hoewel iedereen wel weet dat de ruzies tussen de Gallagher broers daar een grote rol in hebben gespeeld, verklaard dat natuurlijk niet waarom de band er ook muzikaal gezien na de eerste drie succesvolle albums op achteruit is gegaan. De x-factor ontbrak op het laatste album zelfs volledig. Daarnaast is het jammer dat degene die geïnterviewd worden niet in beeld zijn gebracht. Je hoort ze praten en middels een naam onderin beeld wordt duidelijk wie er het woord heeft, maar een camera op de sprekers zou de documentaire toch wat intiemer en authentieker gemaakt hebben. Daarnaast wordt er vrij weinig door de overige bandleden teruggekeken op de begin tijd en krijg je daardoor veel verhalen maar van één kant te horen. Een gemiste kans die de documentaire helaas wat eenzijdig houdt.

Conclusie

Oasis: Supersonic is vooral een geweldige herinnering aan een arrogante rockband die in korte tijd een iconische status verwierf. Voor fans en liefhebbers is deze documentaire qua muziek een feest van herkenning en het bracht bij mij flink wat mooie herinneringen naar boven. Voor muziekliefhebbers zonder extra liefde voor Oasis is deze film ook zeker de moeite waard om te gaan zien, want het verhaal rondom deze band heeft inmiddels een prominente plaats binnen de rockmuziek- en Britpopgeschiedenis veroverd.