Films / Series / Televisie

Review: Redbad

23 juni 2018

Na het succes van Michiel de Ruyter besloot regisseur Roel Reiné om nog een stapje verder te gaan en een nog grotere Hollywood-achtige productie neer te zetten. Honderden figuren (waaronder mijn eigen vriendje die al eerder een artikel over zijn ervaringen schreef), meerdere historisch uitziende locaties en een cast vol Nederlandse en buitenlandse acteurs verder, gaat Redbad komende week dan eindelijk in première in Nederland.

In het kort gaat Redbad over de legende van Redbad en de strijd tegen het oprukkende Christendom. Een zeer beknopte synopsis, maar ik denk dat deze oneliner de lading genoeg dekt en verder weinig verklapt over de inhoud. Spoilers zijn namelijk nooit leuk.

Wisselende cast

De rollen in deze film vroegen om sterke karakters en gezichten en daar is Reiné bij de casting voor het grootste gedeelte goed in geslaagd. Vooral de keuze voor Gijs Naber als hoofdrolspeler Redbad is een gouden zet geweest. Je ziet gedurende de hele film de toewijding van Naber, die deze rol duidelijk heel serieus heeft genomen. Hij geeft zich volledig over aan zijn karakter en lijkt zichtbaar te genieten. Hij heeft tevens een goede kop voor deze stoere rol en heeft (mede dankzij haar en make-up) een wat doorleeft uiterlijk gekregen. Iets waardoor Redbad zijn strijd met zijn eigen volk en de vijand ook een letterlijk gezicht geeft.

Een ander hoogtepunt is Better Call Saul acteur Jonathan Banks als Pepijn. Deze man is in staat om met één enkele gezichtsuitdrukking meer te vertellen dan zijn woorden ooit zouden kunnen en dat is heerlijk om naar te kijken. Teun Kuilboer is als het gaat om de Nederlands sprekende cast na Gijs Naber een goede nummer twee en ik vergeef hem dan ook een ene scene waarin zijn verdriet toch iets te melodramatisch wordt.

Helaas was niet iedereen op het scherm even overtuigend. Een slecht gecaste bijrol in de vorm van een GTST acteur in een slechte pruik deed bijvoorbeeld wat af aan het geheel en voelde toch als een soort van zonde. Dieptepunt was echter Jack Wouterse in de rol van de priester Willibrord, de man die zichzelf als missie stelt om in dienst van Pepijn van Herstal van het Frankische rijk het katholicisme te verspreiden. Ik weet niet of het aan het script of de acteur zelf lag, maar naast dat zijn acteerwerk niet geloofwaardig overkwam, wordt deze inmiddels als heilige vereerde man als een niet zo snugger en bijna vies mannetje neergezet. Het voelt regelmatig alsof Reiné het geloof daarmee een beetje voor gek zet en ik vraag me ten zeerste af of dat nou echt de bedoeling is geweest.

Een ander opvallend, maar wel zeer positief feit, is dat sterke vrouwen een belangrijke rol in Redbad spelen. Ze zijn niet alleen een stabiele factor in de levens van de mannen en het volk, ze staan ook hun mannetje op het slagveld en doen niet onder voor de vechtende mannen.

Visueel iets te episch

Ik vind het fijn om je te kunnen vermelden dat Redbad er geweldig uitziet. Er zit een filter overheen die het geheel een stuk grimmiger en dramatischer maakt en dat is een goede keuze geweest. Daarnaast is het verhaal soms vanuit bijzondere hoeken geschoten en zitten er adembenemend prachtige, maar vooral ook krachtige shots in.

Ik denk dat als Reine iets minder zijn best had gedaan om het geheel extra episch te doen laten lijken, dat zijn missie waarschijnlijk beter geslaagd zou zijn. Je wordt nu van episch shot in episch shot geworpen en het voelt regelmatig meer als een tentoonstelling van mooie beelden dan een goedlopend verhaal. De soms veel te aanwezige theatrale soundtrack versterkt dit gevoel nog eens extra.

Jammer is ook dat het snel wisselen van locaties, personages en tijd ervoor zorgt dat ik in ieder geval niet helemaal lekker in de film kwam en het moeilijk was om echt mee te gaan leven met de personages. Dit gevoel werd nog eens versterkt doordat de montage niet altijd even lekker liep en het zelfs één maal leek alsof er een stukje miste. Het is tevens best bijzonder dat een film met een speelduur van 2 uur en 40 minuten regelmatig wat gehaast voelt, maar ik denk dat dat te wijten is aan het feit dat er teveel tijd is genomen voor de uitgebreide “epische” (overzicht)shots.

Opvallend was ook dat Reine veelvuldig gebruik heeft gemaakt van close-up shots en slow motion beelden. Hoewel deze twee in het begin alleen maar bijdragen aan de intensiteit van de gebeurtenissen, lijkt het op een gegeven moment een soort van gimmick te worden. Het lastige met de close-up beelden is dat daarmee de kleine details van kostuums en make-up opvallen en je dan niet anders kan concluderen dat het toch jammer is dat de mannen voor een meer badass look een lijntje eyeliner onder hun ogen hebben gekregen en vrouwen in die tijd blijkbaar ook mascara tot hun beschikking hadden.

De kostuums en rekwisieten zijn in Redbad verre van historisch correct, maar ik ben gezien het eindresultaat toch blij dat er voor wat extra poespas is gekozen. Het ziet er op beeld namelijk goed uit.

Conclusie

Hoewel het groots opgezette Redbad niet de voldoening gaf waar ik op hoopte, heb ik mezelf totaal niet verveeld, heb ik genoten van Naber en een reeks prachtige beelden en ben ik trots op het feit dat mijn eigen grote liefde maar liefst drie maal vol in beeld kwam.

Een groots opgezet spektakel van Nederlandse bodem
  • 6/10
    Redbad - 6/10
6/10

You Might Also Like

3 Comments

  • Reply Robin 23 juni 2018 at 22:20

    Ben heel benieuwd! Wat leuk dat je lief 3x in beeld komt!
    Welke vond je beter michiel de ruyter of deze?

    • Reply Patricia 25 juni 2018 at 20:49

      Ik vond deze film beter 🙂

  • Reply Daan 2 juli 2018 at 13:02

    Ik vond Michiel de Ruyter een ramp en ik hoor tot nu toe weinig goeds (jouw stuk is het positiefst tot nu toe) over Redbad..

  • Leave a Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.