Films / Series / Televisie

Review: Rogue One – A Star Wars Story

21 augustus 2017

Liefhebbers en kenners van de Star Wars saga weten dat er een flink tijdsverschil zit tussen de eerste drie delen en A New Hope, het vierde deel dat in 1977 als eerste uitkwam. In Rogue One: A Star Wars Story wordt het verhaal verteld dat vooraf gaat aan deze eerste legendarische film. De grote vraag is natuurlijk wel of deze nieuwe spin-off film zowel fans, als mensen die nog nooit een Star Wars film hebben gezien, kan verblijden.

Good vs Evil

Het verhaal van deze film is vrij helder. Het oppermachtige en kwaadaardige Keizerrijk heeft de macht gegrepen in het sterrenstelsel en is inmiddels bezig met de bouw van een enorm ruimtestation, dat tevens een belangrijk wapen moet gaan worden. Er is een groep rebellen die de machthebbers van hun troon willen stoten om zo iedereen in het sterrenstelsel te bevrijden van de terreur. Ze willen er alles aan doen om de voltooiing van het immense schip te voorkomen en rekruteren daarom Jyn Erso, die samen met een sterk en veelzijdig team de plannen van deze Death Star moet proberen te stelen.

Onzeker

De verwachtingen voor deze spin-off waren en zijn hoog gespannen en na berichten over problemen tijdens de productie en het opnieuw opnemen van een aantal scenes, werd er gevreesd voor het eindproduct. Daarnaast is het de vraag of mensen wel zitten te wachten op een nieuw Star Wars verhaal, want de hype die ontstond rond Star Wars Episode VII: The Force Awakens blijft bij Rogue One: A Star Wars Story uit. Het goede nieuws is dat alle twijfels voor niks waren, want Rogue One is een geweldig uitgewerkte en sterke film, die je vanaf het begin grijpt en niet meer loslaat. Het enige waaraan je merkt dat er scenes opnieuw zijn opgenomen is het feit dat er een aantal beelden uit de trailers niet in de film zelf te zien zijn.

Dromerig spektakel

Regisseur van de film is Gareth Edwards, de man die in 2014 een rauwe versie van Godzilla maakte en in 2010 overtuigde met zijn prachtige beelden in het wat onbekendere, maar briljante Monsters. Rogue One heeft hetgeen wat Monsters zo goed maakte, want de intensiteit van de donkere en soms bijna dromerige en surrealistische beelden is prachtig. Er worden veel bijzondere keuzes gemaakt wat betreft het scherp stellen van wat er op de voor en achtergrond gebeurd. Dit in combinatie met het soms ontbreken van extra licht zorgt voor prachtige tegenstellingen die de boodschap van de desbetreffende scene versterken. De hoeken van waaruit gefilmd wordt helpt ook mee, want als je letterlijk meevliegt met een voertuig beleef je een scene direct veel intenser en voelt deze ook realistischer aan.

De actiescènes in Rogue One zijn groots en tot in de details perfect uitgewerkt. De film is daarmee tevens veel beter dan de matige eerste drie delen die verschenen vanaf eind jaren ‘90. Niet alleen het verhaal, ook de karakters zijn goed uitgewerkt. De nieuwe personages voegen echt iets toe aan het universum en vullen daarnaast de oude bekenden goed aan. Felicity Jones, die eerder al de show stal met haar rol als de vrouw van Stephen Hawking in The Theory of Everything, laat zien dat ze een actievolle titelrol goed aankan en overtuigd als Jyn. Het feit dat ze omringt wordt door andere sterke karakters helpt daarbij en de chemie onderling is goed voelbaar.

Opvallende personages die onmisbaar zijn tijdens de missie zijn de keiharde, maar rechtvaardige Cassian (Diego Luna) en de blinde en in The Force gelovende Chirrut Îmwe, die overtuigend vertolkt word door de vaardige martial arts en Hong Kong actieheld Donnie Yen. Uiteraard is er ook in dit Star Wars verhaal weer een robot die de show steelt en dat is K-2SO. Het scherp uit de hoek komende stuk metaal is visueel perfect geconstrueerd en de stem van Alan Tudyk is een perfecte match.

De badguys in de film zijn deels echte acteurs en deels middels CGI tot leven gebracht. Dit om een belangrijk figuur dat ook in A New Hope een belangrijke rol speelde toch in te kunnen zetten. Hoewel het gezien de technieken die inmiddels voor handen zijn goed gedaan is, blijft zo’n CGI karakter een vrij emotieloze en bijna ‘dode’ blik hebben. Vooral wanneer dit karakter in een scene te zien is met de briljant acterende Ben Mendelsohn als Orson Krennic, valt deze imperfectie extra op en zwakt dit de intensiteit van bepaalde scenes af.

Nieuw én nostalgisch

De soundtrack is zowel herkenbaar en nostalgisch als vernieuwend. De klassieke, en soms bombastische muziek ondersteunt zowel de actievolle als emotionelere scenes en is een karakter op zich. Bekende Star Wars geluiden en elementen worden vermengt met een nieuwe muzikale ondersteuning door componist Michael Giacchino. Deze man heeft al eerder muziek geschreven voor grote films als Pixar’s Up, Star Trek, Dawn of the Planet of the Apes, Jurassic World en Doctor Strange en doet met deze aangepaste John Williams soundtrack eer aan het Star Wars gevoel en de meester zelf.

Conclusie

Hoewel je na het zien van de film nog wel met een aantal vragen in je hoofd blijft zitten is de reis zo spectaculair dat dat feit te verwaarlozen is. De balans tussen actie, drama en emotionele scenes is goed en de visuele uitvoering van met name de actiescènes is bijna perfect. Star Wars liefhebbers zullen een aantal vertrouwde gezichten herkennen, zonder dat ze geforceerd in de film zijn verwerkt. Deze scenes zijn zowel bevredigend als zeer vermakelijk. Hoewel Rogue One een sterke op zichzelf staande film is, heeft het wel de Star Wars magie die er uiteindelijk een geweldige film van maakt.

Hoewel Rogue One meer dan twee uur duurt verveelt hij geen moment en blijft hij verrassen. Ondanks dat Star Wars kenners weten welke kant hij opgaat, is de reis naar deze conclusie hetgeen wat fascineert en je aandacht blijft vasthouden. Fijn voor de fans om te weten is dat de film perfect aansluit op de gebeurtenissen in A New Hope, fijn voor Star Wars noobs is dat er na Rogue One een hele nieuwe wereld te ontdekken valt.

Een waardige, vermakelijke en zeer goed uitgevoerde Star Wars spin-off/prequel
  • 8/10
    Rogue One: A Star Wars Story - 8/10
8/10

You Might Also Like

3 Comments

  • Reply yves 30 december 2016 at 12:55

    leuk mar geen film die ik nog eens in bios ga zien. dat had ik wel bij force terwijl die veel herhaalt. deze was naar einde nogal makkelijk vond ik ga nu geen spoilers geven

  • Reply Axel 31 augustus 2017 at 21:45

    Nu het op Netflix speelt al enkele keren terug bekeken.
    Hij wordt steeds beter. Geen humor en serieuze benadering.
    Beste SW film na TESB.

    • Reply Patricia 31 augustus 2017 at 22:02

      🙂 heb hem inmiddels ook weer op Netflix teruggekeken en hij is inderdaad te gek!

    Leave a Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.