Review: Sing

Bij het zien van de eerste trailer van Sing zonk de moed me direct in de schoenen. Ik hou zelf totaal niet van musicals en talentenjachten, dus ik ging dan ook zonder verwachtingen naar deze film toe. Tot mijn grote verbazing kwam ik na het zien van Sing de bioscoop uit met een hele grote glimlach.

In goede handen

De regie van deze film was in handen van Garth Jennings, de man achter het briljante The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy. Jennings schreef ook het script van Sing en werkte voor de film samen met de producten van onder andere Kung Fu Panda, Madagascar, Despicable Me, Brother Bear en The Lorax.

Het verhaal

Na het succes van de film Zootropolis, waarin dieren zich als mensen gedroegen maar waarin het plot ook leunde op het naar boven komen hun dierlijke instincten, lijkt Sing deze formule deels te hebben overgenomen. Na een origineel en een goed bij de titel passende introductie van de belangrijkste personages, maken we kennis met de koala Buster Moon (Matthew McConaughey). Deze optimistische en enthousiaste entertainer is van jongs af aan een groot theaterliefhebber en heeft zijn droom inmiddels kunnen waarmaken. Als eigenaar van zijn eigen theater blijkt hij echter maar weinig talent te hebben voor de zakelijke kant van het vak en is hij de bank inmiddels flink wat geld schuldig. Wanneer hij op het idee komt om een zangwedstrijd te organiseren om wat geld in het laadje te brengen, zorgt een foutje van zijn trouwe assistente mevrouw Crawly ervoor dat er veel deelnemers auditie willen doen, maar niet dat hij uit de problemen is. Wat volgt is een film met een lekker tempo, waarin verschillende karakters hun intrede doen en vooral veel zingen.

Naast McConaughey zijn er nog veel meer grote sterren gestrikt voor deze film. Zo horen we Reese Witherspoon’s prachtige stem als we het varken Rosita voorbij zien komen, kroop Scarlett Johansson in de huid van het rockende stekelvarken Ash en speelt Family Guy maker Seth MacFarlane de arrogante muis Mike. Het hoogtepunt komt in de vorm van singer-songwriter Tory Kelly als de olifant Meena, die zowel de filmkarakters als een aantal mensen in de zaal wist te ontroeren met haar stem.

Herkenbaar en bijzonder

Wat Sing bijzonder maakt is het ontbreken van een echte slechterik. Uiteraard is er in de individuele verhalen van elk karakter regelmatig wel sprake van een goed en slecht verhaal, maar het is niet een badguy die de boel uiteindelijk in de war schopt. Foutjes en toevalligheden zorgen voor de grote problemen en dat maakt dit verhaal op een of andere manier wat menselijker, herkenbaarder, emotioneler en daarnaast ook minder duister dan de verhalen in sommige andere animatiefilms.

Hoewel de karakters, met als voorbeelden het verlegen getalenteerde meisje en de overwerkte huismoeder met een liefde voor zingen, niet vernieuwend zijn, is de uitvoering van deze persoonlijkheden wel op een juiste en authentieke manier gedaan. Iedereen zal zich wel in één of meerdere karakters herkennen en dat versterkt je belevenis als kijker.

De film heeft uiteraard zijn zoetsappige en voorspelbare momenten, maar die worden gelukkig afgewisseld met scenes vol met humor voor jong en oud en een aantal leuke en onverwachte wendingen.

Mooi en kleurrijk

De animaties in deze film zijn prachtig en kleurrijk en geven je direct een goed gevoel. Waar 3D vaak niet veel aan een animatiefilm toevoegt, weet Sing de techniek gelukkig wel op een goede manier te gebruiken en sommige interacties en grapjes te versterken. Wat lastig blijft is het zien van geanimeerde dieren die nummers zingen die door mensen zijn gemaakt. In tegenstelling tot Zootropolis worden de originele dierlijke artiesten niet getoond en blijft het toch een beetje onnatuurlijk aanvoelen.

Conclusie

Ik werd in 1 uur en 50 minuten meegenomen in een kleurrijke en prachtig uitziende wereld en hoewel ik een groot deel van de popnummers die worden gezongen in de film verschrikkelijk vind, deed dit gelukkig weinig af aan het kijkplezier. Eerder dit jaar wist The Secret Life of Pets, dat net als Sing een Illumination Entertainment productie is, mij niet te overtuigen. Sing is een stuk vermakelijker, grappiger en puurder en daarom zeker de moeite waard om te gaan zien.