Review: The Good Dinosaur

In 2015 kwam Pixar niet traditiegetrouw met één, maar met twee nieuwe films. Mij hoor je niet klagen, want ik ben groot fan van alle prachtige animaties die de studio inmiddels heeft uitgebracht. Inside Out is achteraf gezien mijn favoriete animatiefilm van dat jaar en je moet wel van goeden huize komen om dit prachtige verhaal te overtreffen. Kan The Good Dinosaur zich meten met deze topper?

Net even anders

Het verhaal begint met een belangrijke gebeurtenis uit de geschiedenis, die in deze film net iets anders verloopt. De astroïde die ooit de dinosaurussen uitroeide scheert in The Good Dinosaur rakelings langs de aarde, waardoor de dieren niet uitsterven maar in staat worden gesteld zich te evolueren. Dit in tegenstelling tot de mens, die in deze film is blijven steken in een primitief stadium en tevens niet kan praten. Het verhaal volgt de kleine en onzekere Apatosaurus Arlo, die voor alles bang is. Door een noodlottige samenloop van omstandigheden komt hij in een vrij beroerde situatie terecht, waar hij uit alle macht uit probeert te ontsnappen. Het blijkt heel lastig te zijn om de grote wijde wereld in zijn eentje te trotseren, maar gelukkig maakt hij al snel kennis met een klein jongetje die een belangrijke plek in zijn leven zal gaan innemen.

Hoewel het verhaal niet heel diepzinnig is, zit het wel goed in elkaar en loopt het lekker door. Naast hoofdpersonen Arlo en het mensenkind Spot passeren er nog een aantal karakters de revue die allemaal hun eigen charme hebben, maar over het algemeen maar weinig aan het grotere geheel toevoegen. De belangrijkste boodschap in de film is dat je je niet moet laten leiden door je angsten en dat is een boodschap die vaker in (kinder)films voorbijkomt. The Good Dinosaur is vrij luchtig en het verloop is redelijk voorspelbaar, maar hij is in mijn ogen toch iets minder geschikt voor hele kleine kinderen. Waarom? Er zitten een aantal enge karakters in die tijdens mijn bioscoopbezoekje in 2015 zorgden voor flink wat angstige blikken bij de allerkleinste in de zaal. Daarentegen waren er ook weer genoeg scenes die voor een hoop gelach bij de kids zorgden. Ik ga er echter van uit dat de meeste ouders hun eigen kinderen wel redelijk kunnen inschatten als het gaat om spannende scenes in (animatie)films.

Prachtige animaties

De animaties in deze film zijn uitmuntend en vooral de omgevingen en vergezichten lijken vaak net echt. Wat ik dan wel weer jammer vond is dat de dieren in verhouding met de achtergrond er heel erg cartoonesk uitzien, iets wat de realistische toon van de natuurbeelden regelmatig volledig onderuit schopt. Begrijp me niet verkeerd, de dieren zijn ontzettend mooi gemaakt, maar ze lijken af en toe een beetje te ‘vloeken’ met de achtergrond. Gezien we te maken hebben met een kinderfilm is het logisch dat er gekozen is voor een felgekleurde tekenfilm dino, maar ik had toch liever iets meer realisme bij de beesten gezien.

Conclusie

Ik heb heel erg genoten van de briljante grappen die Pixar er weer speciaal voor de volwassenen heeft ingegooid en ik heb mijn ogen uitgekeken tijdens de adembenemende realistisch gemaakte omgevingen, waarin de twee hoofdpersonen hun avonturen beleven. Pixar heeft betere films gemaakt en The Good Dinosaur is verre van perfect, maar toch zeker meer dan de moeite waard om eens te gaan kijken.