Review: The Open House

Op een vrije middag zoekende op Netflix naar een lekkere spannende wegkijkfilm, viel mijn oog op The Open House, een horrorthriller met 13 Reasons Why acteur Dylan Minnette in de hoofdrol. De trailer zag er goed (maar niet spectaculair) uit en ik besloot de film dan ook een kans te geven.

Het verhaal

The Open House gaat over Logan, een tiener die vanwege geldproblemen na de onverwachte dood van zijn vader, samen met zijn moeder noodgedwongen tijdelijk moet gaan wonen in het vakantiehuis van zijn tante. Het betreft een enorm pand in the middle of nowhere (horrorcliché nummer 1), ver van hun oude huis en Logan is dan ook niet heel blij met de verplichte verhuizing. De vrijgevigheid van zijn tante komt echter met één regel en dat is dat wanneer er een open huis wordt georganiseerd (aangezien het huis in de verkoop is gezet) moeder en zoon die dag het pand voor een paar uur moeten verlaten.

Het duurt niet lang voordat er vreemde dingen in het huis gebeuren en er onverklaarbare krachten aan het werk lijken te zijn. Een vreemde buurvrouw die telkens op onverwachte plekken opduikt en opeens voor de deur staat maakt de paranoia van vooral Logan niet beter. De vraag is echter wat er nu echt aan de hand is en met wie of wat de twee tijdelijke bewoners te maken hebben.

Kansloos

Laat ik beginnen met te zeggen dat dit een ronduit teleurstellende en slechte film is. Er gebeurd een hoop, maar de film onthuld niet genoeg om je uiteindelijk met een voldaan gevoel achter te laten. Er blijven teveel vragen onbeantwoord en bepaalde karakters en gebeurtenissen blijken uiteindelijk niks toe te voegen aan de soort van conclusie. Dit zorgt voor verwarring en frustratie, aangezien de film aan elkaar hangt van vrij willekeurige plotelementen die niet worden uitgewerkt en soms echt stompzinnig zijn. Ook de karakters die in eerste instantie interessant leken voegen uiteindelijk maar weinig toe.

Wat deze film extra slecht maakt is alle horror clichés die voorbijkomen. Het feit dat het grootste deel van het verhaal zich afspeelt in een groot afgelegen huis noemde ik eerder al als eerste horror cliché. Het tweede is dat het huis een creepy kelder heeft waar het licht het uiteraard niet doet. Daarnaast gebeuren er super vreemde dingen die deels in eerste instantie niet door de tijdelijke bewoners, maar zelfs door de politie niet serieus worden genomen. Als laatste zit de film vol met jumpscares, iets waar ik persoonlijk een bloedhekel aan heb, want ik hou er niet van als ik mezelf telkens de pleuris schrik door het gebruik van een hard geluid op momenten dat er vaak ook nog niet eens echt iets spannends gebeurd.

Conclusie

De opbouw in het begin en het acceptabele acteerwerk zorgen ervoor dat ik de film toch nog iets van punten geef, maar The Open House is uiteindelijk wel één van de meest beroerde films die ik in lange tijd heb gezien. De film introduceert telkens nieuwe karakters en gegevens, maar doet daar uiteindelijk niks mee en daardoor blijft het geheel leeg en voel je flink belazerd en toch een beetje voor de gek gehouden als je tot het einde bent blijven zitten. Uiteindelijk is The Open House als een Kinder surprise ei waar niks in blijkt te zitten.