Review: The Peanut Butter Falcon

Zak (Zack Gottsagen) is een jongeman met het Syndroom van Down, die woont op een plek die eigenlijk niet voor hem geschikt is en die de grote droom heeft om worstelaar te worden. Wanneer de kans zich voordoet, ontsnapt hij aan zijn verzorgster Eleanor (Dakota Johnson) en gaat hij op weg naar de worstelschool die hij voorbij heeft zien komen op de beelden van zijn favoriete videoband die hij inmiddels al zeker 100 keer heeft bekeken. In het begin van zijn ondoordachte tocht ontmoet hij Tyler (Shia LaBeouf), een visser die nogal op zichzelf is en die door een beroerde keuze nu noodgedwongen op de vlucht is voor zijn rivalen. Beide hebben geen idee wat nu te doen en gaan samen op pad. Onderweg ontstaat een bijzondere vriendschap, waarbij de twee elkaar onverwachts meer kunnen helpen en meer inzichten kunnen bieden dan dat ze zich van tevoren ooit hadden kunnen bedenken.

The Peanut Butter Falcon is een rauwe, pure, respectvolle en lieve film die met een beperkt budget is gemaakt, maar een grote impact heeft. Niet alleen als kijker wordt je regelmatig van de ene naar de andere emotie geslingerd, het bekijken van interviews online met de hoofdrolspelers leert dat deze film vooral op Shia LaBeouf een grote impact heeft gehad. Hij geeft aan dat de samenwerking met Zack hem zachter heeft gemaakt en beide hoofdrolspelers hebben uitgesproken inmiddels vrienden voor het leven te zijn. Deze ontluikende vriendschap staat aan de basis van deze film en gezien hun gevoelens ten opzichte van elkaar in het echte leven, is het dan ook niet verwonderlijk dat deze band op het witte doek zeer overtuigend en oprecht aanvoelt.

Wat deze film extra bijzonder maakt is dat Zak wordt behandeld en neergezet als volwaardig persoon en niet als iemand die gehandicapt is. Ja, uiteraard komen er scenes voorbij waarin hij belachelijk wordt gemaakt door onbekenden en ook vrijwilligster Eleanor behandeld hem als in eerste instantie nog vooral als een klein en hulpbehoevend kind dat niet beter weet. Iedereen die Zak en zijn gevoelens en persoonlijke kracht echter niet serieus neemt, wordt direct op zijn plaats gezet door niet alleen Zak zelf, maar vooral door Tyler. Deze behandeld Zak na hun ontmoeting al direct als gelijke en hij heeft al snel door heeft dat dit het beste uit beide mannen naar boven haalt. Het wordt al snel duidelijk dat Zak meer aankan dan dat mensen in eerste instantie verwachten wanneer ze iemand met het Syndroom van Down ontmoeten.

Conclusie

Je dromen najagen is iets wat niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is, maar deze film laat zien dat alles mogelijk is als je er maar in geloofd. De inhoud van deze film is soms misschien wel iets te positief en zoetsappig, maar in deze soms harde wereld is een sprankje hoop geen overbodige luxe. Vooral als je niet past in het perfecte plaatje van wat de maatschappij van je verwacht of door een stempel niet op een manier wordt behandeld die je verdient.