Review: The Taking of Deborah Logan

The Taking of Deborah Logan is een found footage horrorthriller over een oudere vrouw met Alzheimer, genaamd Deborah Logan. Studente Mia is met haar collega erg geïnteresseerd in de problemen die deze slopende ziekte met zich meebrengt en wil graag een documentaire maken over de dementerende Deborah. De verwarde vrouw ziet dit zelf in eerste instantie niet zitten, maar wegens geldgebrek weet haar dochter Sarah haar toch over te halen om mee te werken.

De was de eerste bioscoopfilm voor regisseur Adam Robitel, die ooit zelf een klein rolletje vertolkt in de X-Men film uit 2000. Hij werkte voor The Taking of Deborah Logan samen met Bryan Singer, de man achter onder andere The Usual Suspects, Valkyrie en een aantal X-Men films.

In de war

Het verhaal begint met Mia die zich richt tot de camera er vertelt wat haar plannen voor haar documentaire zijn. Vervolgens hangt ze overal in het huis van Deborah camera’s op, om naast de handelingen overdag ook niks te missen van de nachtelijke activiteiten van de vrouw. Ze is naast de lichamelijke veranderingen ook benieuwd naar de geestelijke veranderingen en effecten bij zowel de oude vrouw als haar bezorgde dochter. Het onschuldig plan loopt echter al snel uit de hand door het zien van onverwachte en angstaanjagende camerabeelden. Deborah vertoont namelijk geen standaard slaapwandelgedrag en haar dochter ziet haar moeder steeds meer gedrag vertonen dat ze nog nooit eerder heeft gezien. Het begint langzaam maar zeker duidelijk te worden dat de geest van de oude vrouw niet verdwijnt, maar overgenomen lijkt te worden door een andere entiteit.

Voorspelbaar, maar verrassend

Hoewel het verhaal niet heel bijzonder en soms vrij voorspelbaar is en ook de manier van filmen inmiddels veel te vaak is toegepast, heeft deze film me wel verrast. Ten eerst is er gekozen voor een hoofdrolspeelster op leeftijd en dat is iets wat je niet vaak ziet in horrorfilms. Daarnaast is het acteerwerk een stuk beter dan het gros van de horrorfilms die de afgelopen jaren zijn verschenen. Jill Larson is in de rol van Deborah echt heel ‘creepy’ en speelt haar rol zeer overtuigend. Je ziet haar geloofwaardig aftakelen en zichzelf verliezen. Larston had eerder al rollen in Shutter Island en in de serie All My Children. Haar lesbische dochter Sarah wordt ook goed gespeeld door Six Feet Under en Dexter actrice Anne Ramsey.

Conclusie

Jammer aan de film is dat alle vreemde dingen die gebeuren en voor een normaal mens al snel een reden zijn om weg te rennen, in het begin wat worden weggewuifd. Dit gebeurd helaas vaker in films en dat maakt het geheel meteen wat ongeloofwaardiger. Positief is dat het verhaal een andere kant opgaat dan dat je in eerste instantie zou verwachten. Het grootste pluspunt is het ontbreken van overbodige jump scares, waardoor de film zijn spanning blijft behouden en je je niet elke keer een ongeluk schrikt.