De Japanse opruimgoeroe Marie Kondo is vanaf 1 januari van dit jaar te zien met een eigen show op Netflix, waarin ze rommelmakers een handje probeert te helpen in het weer op orde krijgen van hun huis. Hoewel ik het boek over haar inmiddels beroemde KonMari methode zelf nooit heb gelezen, was ik al wel op de hoogte van het basisprincipe en de stappen die Marie bij het proces hanteert.
Belangrijk bij haar methode is dat je niet per kamer/ruimte, maar per categorie moet gaan opruimen. Eerst kleding, boeken en papieren en vervolgens alle andere categorieën. Spullen met sentimentele waarde worden tot het laatst bewaard. De bedoeling is daarnaast om alles door je handen te laten gaan en bij elk product te bedenken: “Does it spark joy?” Alles waar je dus niet gelukkig van wordt of dingen die je eigenlijk nooit gebruikt kunnen dus direct de prullenbak in.
Tidying Up With Marie Kondo
Bij het zien van het eerste seizoen van deze Netflix-serie wordt al direct duidelijk dat het principe van het opruimen per categorie vooral nuttig werkt, omdat je direct kan zien hoe belachelijk veel je van iets bezit. Er komen dan ook heel wat bergen kleding voorbij die er voor zorgen dat je jezelf ook even gaat afvragen hoe het bij jou gesteld is. Bij de boekencategorie kreeg ik zelf de behoefte om mijn eigen boekencollectie eens door te lopen en ik heb inmiddels een flinke stapel gedropt bij een boekenspot om andere mensen een kans te geven wat gratis boeken mee naar huis te nemen in de hoop dat zij er wel gelukkig van worden.
De serie wordt qua opruimtips eigenlijk na de eerste twee afleveringen al vrij voorspelbaar en je leert vervolgens weinig nieuws. Er wordt door Marie trouwens ook vrij weinig opgeruimd en na een aantal, soms vrij oppervlakkige, tips verdwijnt ze uit beeld en worden de kandidaten achtergelaten met hun ‘huiswerk’. Je had de mensen net zo goed een boek over de KonMari methode kunnen laten lezen en de inhoud laten toepassen en het eindproduct zou praktisch hetzelfde zijn geweest.
Marie zelf zorgt vooral voor het zweverige stukje inhoud door het begroeten van de huizen waarin ze terecht komt en uitleggen over de ‘joy’ die de mensen moeten (leren) voelen bij het sorteren en uitzoeken van hun spulletjes. De serie draait uiteindelijk dan ook niet eens echt om het opruimen, maar meer om de geestelijke veranderingen die deze kandidaten ondergaan. Niks mis mee, maar de stappen die worden getoond in deze progressie zijn in sommige gevallen zo groot, dat het vooral aanvoelt alsof er 95% van het opgenomen materiaal is weggeknipt.
De mensen die zich hebben opgegeven als kandidaten maken het er ook vaak niet echt boeiender op. Er zijn zeker wel een aantal mensen, waaronder een weduwe die de spullen van haar man op een respectvolle manier wil loslaten en herinneringen wil koesteren, die wel boeiend genoeg zijn om naar te kijken, oprecht overkomen en waar je echt wel mee te doen hebt. Echter, voor een groot deel zit je te kijken naar typische Amerikaanse reality tv met overdreven enthousiaste mensen die nogal ongemakkelijk en regelmatig tenenkrommend amicaal uit de hoek komen. Vooral het stel uit de eerste aflevering vond ik echt verschrikkelijk om naar te kijken.
Conclusie
Is Tidying Up With Marie Kondo een toevoeging aan het KonMari imperium? Nee, helaas niet. De serie is redelijk vermakelijk en de lieve Marie is soms echt super aandoenlijk, maar wat mij betreft is een tweede seizoen volledig overbodig. Heeft deze serie mij dan helemaal niks opgeleverd? Gelukkig wel, want wanneer de kandidaten alle items uit de eerste twee categorieën bij elkaar moeten leggen bemerkte ik bij mezelf soms een soort van misselijkmakend gevoel over consumeren, dat ik niet denk dat ik voorlopig nog iets nieuws in mijn huis haal gewoon omdat het kan. Je gaat wel echt kritisch naar je eigen spullen en gedrag kijken en hoewel ik zelf al maanden geleden al mijn spulletjes heb uitgezocht en minimalistischer ben gaan leven, heb ik afgelopen week toch nog een kleine ronde door het huis gemaakt.
4 Comments
De eerste aflevering ook (half) gezien. Marie Kondo heeft ongetwijfeld een heel interessante visie om te delen, maar in dit programma is het ondergeschikt aan de fratsen van de huisbewoners. Tidying Up is de zoveelste Amerikaanse uitlachtelevisie waar een niet-Amerikaan mensen opvoedt. Zo volgt Marie Kondo perfect in de voetstappen van Gordon Ramsey en anderen.
Precies dat 🙂
Wij waren meteen onze kledingkasten opnieuw aan het inrichten en alles anders aan het vouwen…
Maar idd, met 2 afleveringen heb je het wel gezien…
Het is dan wel weer fijn dat die eerste twee afleveringen dat al teweeg kunnen brengen 😉