Films / Series / Televisie

Review: Under the Skin

21 maart 2017

Het verhaal van Under the Skin is losjes gebaseerd op een boek van Michael Faber en kan het best omschreven worden als een science fiction art-film. Scarlett Johansson is in de rol gekropen van een buitenaards wezen, waarvan niet duidelijk wordt waar het vandaan komt. Het heeft de gedaante aangenomen van deze mooie vrouw, zodat deze haar seksualiteit kan gebruiken om mannen te lokken. De naamloze verleidster rijdt rond in een busje, spreekt mannen aan met smoesjes dat ze de weg kwijt is om ze vervolgens mee te nemen naar haar huis en te vernietigen. Een vrij vaag en luguber verhaal dus.

De regisseur van deze film is Jonathan Glazer, die tevens het scenario heeft geschreven. Het is niet de eerste keer dat Glazer een grote ster heeft gestrikt voor een van zijn films. In 2000 castte hij Ben Kingsley in zijn surrealistische gangsterfilm Sexy Beast en Nicole Kidman kreeg in 2004 de hoofdrol in zijn mysterieuze dramafilm Birth. Deze laatste film gaat over een jonge jongen, die het karakter van Kidman ervan probeert te overtuigen dat hij een reïncarnatie is van haar overleden echtgenoot.

Hoofdrolspeelster Johansson gaat in deze film voor het eerst volledig uit de kleren, wat toch vrij bijzonder is en ik vraag me dan ook af hoe Glazer dit voor elkaar heeft gekregen. Daarnaast heeft ze weinig tot geen tekst, waardoor ze volledig moet terugvallen op haar acteerwerk. De actrice heeft al veel films op haar naam staan en is de afgelopen jaren te zien geweest in Don Jon (2013), Lucy (2014) en leende in 2013 haar stem aan de film Her. Daarnaast speelt ze uiteraard ook de rol van Black Widow in de films van Marvel.

Haar karakter in deze film is duidelijk nog niet zo thuis in het ‘mens zijn’. Ze kent weinig tot geen emotie, wat wel blijkt uit haar kalme reactie als ze wordt belaagd door een groep jongens. Er is op dat moment geen spoor van angst of stress in haar gezicht te zien. Ze herkent ook veel emoties bij anderen niet, waaronder menselijke bezorgdheid en vriendelijkheid, waardoor ze niet reageert op goedbedoelde handelingen. Dit veranderd echter wel gedurende de film, wanneer ze bijvoorbeeld compassie toont ten aanzien van een gehandicapte man. In haar ogen is iedereen soort van gelijk, alhoewel ze de eenzamere mannen uitzoekt om mee te nemen naar huis. Ze is de hele tijd op mensen aan het letten om te kijken hoe ze alles doen. Je ziet daarom ook heel veel ‘gewone’ mensen in de film, die gewoon hun dagelijkse dingen aan het doen zijn. Je voelt haar fascinatie voor alles wat er gebeurd, wat ze ziet en gaandeweg ontdekt. Ze probeert op een echt mens te gaan lijken en te doen wat iedereen doet, maar dat blijkt nog knap lastig.

Naast Johansson hebben we ook nog een mysterieuze motorrijder in de film zitten, die overal opduikt en haar lijkt te kennen. Wat zijn doel precies is blijft wat vaag.

De film speelt zich af in het prachtige Schotland en de schoonheid van het landschap wordt dan ook regelmatig gebruikt. De soms onverstaanbare Schotse accenten versterken voor de kijker de kloof alleen maar meer tussen haar belevenis in een voor haar vreemde wereld.

Under the Skin is een trage film zonder een plot of echt verhaal. We gaan wel mee in de ervaringen van de hoofdrolspeelster, maar die ontwikkeling gaat zo langzaam, dat van karakteropbouw ook niet echt sprake is. Scenes zijn soms lang, maar voelen vooral te lang omdat er niet echt iets gebeurd. Er zitten echter wel een aantal prachtig gefilmde scenes en shots in, wat deze film toch wel echt in de categorie ‘art house’ plaatst. Grappig detail is dat de scenes in de bestelwagen zijn opgenomen met een verborgen camera in het dashboard. De mannen die aangesproken werden door Johansson en bij haar instapten waren nietsvermoedende Schotten, die pas achteraf te horen kregen dat ze in een film meespeelden en daarvoor uiteraard ook even moesten tekenen.

De soundtrack is van componist Mica Levi en is niet heel bijzonder, maar past wel goed in de film, omdat de muziek en de geluiden net zo vaag en onheilspellend zijn als de film zelf is. Ik vind het lastig om een uiteindelijk oordeel te vormen over deze film. Hij is niet goed, maar ook niet slecht, hij is vaag maar daardoor juist wel weer fascinerend. De film voelt meer als een vreemde ervaring dan een gezellig avondje film kijken en daar moet je wel net zin in hebben.

Vage, fascinerende, maar trage film zonder een echt verhaal
  • 6/10
    Under the Skin - 6/10
6/10

You Might Also Like

3 Comments

  • Reply Christin@ 24 maart 2017 at 12:45

    Ik hou niet van S.F.

    • Reply Patricia 25 maart 2017 at 19:37

      Dit is dan duidelijk geen film voor jou 🙂

  • Reply Daan 25 maart 2017 at 15:02

    Ik moest denken aan dat andere project van Johansson, ‘Lucy’, daar is ze geen buitenaards wezen, maar wel iets in die richting. De trailers e.d. gaven me dezelfde vibe.

  • Leave a Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.