Velvet Buzzsaw is een film die onlangs op Netflix verscheen en waar ik eerder al een enthousiast artikel over schreef naar aanleiding van de eerste beelden die begin vorige maand verschenen. Het eindproduct viel mij echter flink tegen en vandaag vertel ik je waarom.
Het verhaal
In Velvet Buzzsaw duiken we in de wereld van de hedendaagse kunst in Los Angeles. Alles draait om gezien en erkend te worden en zodra duidelijk is dat ergens geld aan verdiend kan worden wordt daar alle focus op gelegd. Goede recensies zijn dan ook onmisbaar en kunstcriticus Morf Vandewalt (Jake Gyllenhaal) wordt dan ook niet alleen geliefd, maar vooral gevreesd. Deze man is namelijk in staat om met één enkel artikel je carrière om zeep te helpen.
Wanneer een vriendin van hem na de dood van een buurman allerlei bizarre, maar zeer boeiende kunst ontdekt die de man in zijn appartement heeft achtergelaten, is Morf wegens zijn kritische oog degene waar ze als eerst heengaat en deze is direct flink onder de indruk. Iedereen die vervolgens de schilderijen van deze mysterieuze Ventril Dease te zien krijgt is direct geïntrigeerd, maar weet dan nog niet dat er een duister verleden schuil gaat achter de inmiddels zeer populair geworden werken. De populariteit zorgt al snel voor hebberigheid bij onder andere kunsthandelaar Rhodora Haze (Rene Russo), die besluit een aantal werken achter te houden om vervolgens meer te kunnen verdienen door geïnteresseerden te laten denken dat de collectie beperkt is. Wanneer er vreemde dingen gebeuren wordt dit door de meeste betrokkenen dan ook snel aan de kant geschoven, want niemand wil dit succes kwijtraken. De enige die echter wel zijn mond opentrekt is Morf, maar de vraag is of hij op tijd gaat zijn met het waarschuwen van mensen voor de duistere krachten die de schilderijen lijken te bevatten.
Te oppervlakkig
De kunstwereld gebruiken als basis voor een semi-horrorfilm vond ik in eerste instantie een origineel gegeven, maar ik moet helaas zeggen dat er uiteindelijk te weinig mee gedaan is. Het feit dat deze film toont dat kunst persoonlijk is en je op een bepaalde manier wraak kan verwachten als je hebzucht de overhand laat nemen en je het gevoel en de persoon achter de kunst niet meer respecteert, vind ik wel een soort van mooie boodschap, maar voor de rest bevat de film vooral veel cartoonesk uitgevoerde karakters die het geheel heel cliché maken. Met pijn in mijn hart moet ik ook zeggen dat ik mijn favoriete acteur Jake Gyllenhaal echt niet overtuigend vond spelen en hij een typetje neerzette wat ik bij vlagen zelfs zeer irritant en vermoeiend vond om naar te kijken. De heftige emoties die hij moest tonen kwamen wel goed over en speelde hij goed, maar alles ertussenin voelde maar matig.
De film voelt in zijn geheel te makkelijk en komt pas laat echt op gang. Sommige gebeurtenissen voelen gehaast en van een echte opbouw lijkt ook niet echt sprake. De manier waarop de kunst verschillende mensen vermoord heeft iets weg van de manier waarop het in de film Final Destination gebeurd en dat doet direct ook weer wat af aan de originaliteit. Daarna zie je de gruwelijkheden in veel gevallen al van veraf aankomen en dat is mede doordat deze scenes gepaard gaan met een soundtrack die je regelmatig direct laat weten dat er iets staat te gebeuren.
Conclusie
De basis van deze film is heel boeiend, visueel ziet Velvet Buzzsaw en goed uit en het feit dat er is gekozen om deze af te laten spelen in de kunstwereld is origineel. Mijn grootste probleem is echter dat de film helaas wat teveel aan de oppervlakte blijft en dat de maker, vooral qua uitwerking van de relevante personages, een stuk dieper had kunnen en mogen gaan. Het schrappen van een reeks overbodig karakters had daar ruimte voor kunnen maken en deze film tot een hoger niveau kunnen tillen. Daarnaast zorgt het matige uitgevoerde horrorelement voor weinig afwisseling en is deze film niet hetgeen het had kunnen zijn.
Lees ook ->
Originele basis, maar helaas matig uitgevoerd
-
Velvet Buzzsaw - 5/105/10
No Comments