Review: What If

What If is een film over de twee twintigers Wallace (Daniel Radcliffe) en Chantry (Zoe Kazan), die erachter proberen te komen wat ze voor elkaar betekenen en zouden kunnen betekenen in de toekomst.

Het script van deze romantische komedie is geschreven door Elan Mastai en is gebaseerd op het toneelstuk “Toothpaste and Cigars” van T.J. Dawe en Michael Rinaldi. Mastai is onder andere bekend als scripschrijver van The Samaritan uit 2012 met Samuel L. Jackson. De film is geregisseerd door Michael Dowse, die op zijn beurt bekend is geworden met films als Fubar (2002), Fubar II (2010) en Goon (2011).

Het verhaal

Wallace is net gestopt met medicijnen studeren en is een vrijgezel die geestelijk een flinke klap heeft gehad nadat zijn vorige relatie op een nare manier is verbroken. Hij heeft een grote aversie tegen liegen en bedriegen binnen een relatie en houdt niet van manipulatieve acties om te krijgen wat je wilt. Hij woont op dit moment bij zijn zus en haar zoontje in huis. Chantry is een schattig, charmant, creatief en beetje klunzig meisje dat werkt als animator. Ze is ontzettend nieuwsgierig en op zoek naar nieuwe dingen, maar kan aan de andere kant slecht omgaan met veranderingen.

De twee ontmoeten elkaar op een feestje en het is meteen duidelijk dat ze een klik met elkaar hebben. Als Chantry na een geslaagde avond aangeeft dat ze een vriend heeft, tot grote teleurstelling en verbazing van Wallace zijn kant, besluiten ze nogal zakelijk om vrienden te worden. Het wordt al snel duidelijk dat Wallace steeds sterkere gevoelens begint te krijgen voor Chantry. Deze probeert hij in eerste instantie voor haar te verbergen, omdat hij zijn vriendschap met haar niet op het spel wil zetten.

Chantry lijkt vooral te vechten tegen de gevoelens die ze aan het ontwikkelen is en blijft lange tijd in de ontkenningsfase te zitten. Het is namelijk al vanaf het begin voor beide duidelijk dat er een seksuele spanning tussen de twee hangt. Als Ben, het vriendje van Chantry dat gespeeld wordt door Rafe Spall (Prometheus, Life of Pi, Shaun of the Dead), een tijdje voor zijn werk in de advocatuur naar Dublin vertrekt, krijgt Chantry de kans om eens serieus na te gaan denken over wat ze met haar leven, inclusief de mannen daarin, wil gaan doen.

Een ding wat mij meteen opviel is dat Chantry in de film samen met Ben in een prachtig uitziend volwassen huis woont. Het huis ziet er echter veel te geordend en netjes uit en past daardoor niet zo bij haar karakter. Het lijkt er meer op alsof ze bij haar vriend is ingetrokken. Dit draagt daarom direct bij aan het gevoel dat Chantry niet op haar plek is in de wereld waar ze op dit moment in zit. De ontmoeting met Wallace dwingt haar daarom eens goed naar zichzelf te kijken en haar leven onder de loep te nemen.

Vriendschap?

Het idee van een film over of vriendschap tussen mannen en vrouwen mogelijk is is niet nieuw. In de klassieker When Harry Met Sally uit 1989 geeft Harry (gespeeld door Billy Crystal) al aan dat mannen en vrouwen geen vriendschap kunnen hebben, omdat de seks er altijd tussen komt te staan.

Scriptschrijver Elan Mastai zegt zelf het volgende over het verhaal:

“What If is about those undeniable connections you make with people that aren’t always convenient. Timing is such a big part of finding the right person. I like the idea of trying to write an ethical romantic comedy – people trying to do the right thing. To me the essential theme of the movie is you can’t lie your way to happiness.”

De film blijft helaas wat oppervlakkig en er zijn veel scenes waarin er vooral veel wordt gepraat over allerlei dingen, zonder dat er echt een diepere band of connectie opgebouwd lijkt te worden. Het aantrekken, het afstoten en de gesprekken over vriendschap, liefde en seks blijven de overhand houden. Het verhaal bestrijkt een jaar, maar je krijgt richting het einde nog steeds het gevoel dat ze elkaar eigenlijk nog niet echt hebben leren kennen.

Een aantal scenes voelen overbodig, omdat ze nauwelijks wat bijdragen aan de ontwikkeling van het verhaal en de personages. Ze worden door veranderingen in de film helaas niet voor hele erge situaties en onmogelijke keuzes gesteld, waardoor het verloop en vooral het einde vrij voorspelbaar zijn. Wel heel goed zijn de ongemakkelijke scenes tussen de karakters in de film, waarbij de ongemakkelijkheid ook voelbaar wordt voor de kijk. Verder wordt er ook heel mooi gebruik gemaakt van het werk wat Chantry doet. Ze maakt animaties en die worden gedurende de film gebruikt als een soort onthulling van hoe Chantry zich van binnen echt voelt op bepaalde momenten.

De acteurs

Het acteerwerk van Harry Potter-ster Daniel Radcliffe is niet goed, maar gelukkig ook niet heel slecht. Ik moet bekennen dat ik vanaf Harry Potter al niet zo’n fan ben van zijn acteerwerk en helaas weet hij in deze film mij wederom niet te overtuigen. Zijn interactie met Zoe is wel goed, maar omdat hij wat vlak acteert voel je zijn passie richting haar niet zo goed. De interactie met zijn beste vriend Allen komt een stuk authentieker over.

Allen wordt gespeeld door de inmiddels veel gevraagde en gewaardeerde acteur Adam Driver, die we vooral kennen van de tv-serie Girls en als badguy uit Star Wars: The Force Awakens. Hij speelt de impulsieve en drukke beste vriend van Wallace, die vindt dat hij er alles aan moet doen om zijn gevoelens naar Chantry zo snel mogelijk kenbaar te maken. Chantry wordt gespeeld door Zoe Kazan, die vooral bekend is van Ruby Sparks uit 2012, een film waar ze zelf ook het script voor schreef en tevens de hoofdrol in vertolkte. Zij weet dus als geen ander hoe het proces van een film maken eraan toe gaat. Zoe acteert heel goed en haar blikken en kleine bewegingen zorgen voor een geloofwaardig hoofdpersonage. Mijn vermoeden is dat we nog veel van deze dame zullen gaan horen in de toekomst.

Conclusie

De makers van deze film hebben er alles aan proberen te doen om van deze film geen typische romantische komedie te maken. Hij voelt daarmee een beetje aan als een indie film, wat helemaal geen verkeerde richting is. De soms hele slechte humor en het voorspelbare verloop en de voorspelbare uitkomst zorgen er uiteindelijk toch voor dat hij minder origineel is als dat ik had gehoopt en verwacht. Vanwege de leuke details en het goede acteerwerk van vooral Zoe Kazan is deze film alsnog zeker de moeite waard om te gaan kijken.