Review: Wonder Wheel

Wonder Wheel is de zevenenveertigste film van regisseur Woody Allen en hoewel ik nog lang niet alle films uit het oeuvre van deze man heb gezien, zijn er wel een aantal dingen die telkens terug lijken te keren. De stad New York heeft een grote aantrekkingskracht op de filmmaker en de dialogen zijn vaak uitgebreid en complex. Zijn mannelijke hoofdrolspelers zijn vaak grillig en/of wispelturig van karakter en de regelmatig destructieve vrouwen dromen, vaak tevergeefs, van een romantische alles verslindende liefde die hun uitzichtloze en troosteloze levens wat meer betekenis kan geven.

Terug in de tijd

In deze film gaan we terug naar de jaren ’50 naar het iconische Coney Island, een plek aan de kust waar veel mensen in die tijd hun vrije tijd spendeerden en genoten van de vele kermisattracties. Het dagelijks leven van draaimolenexploitant Humpty (Jim Belushi) en de bijna altijd opgefokte serveerster Ginny (Kate Winslet) is echter alles behalve rooskleurig. Thuis is de rust ver te zoeken met al het kermisgeluid om hen heen en de liefde voor het starten van vuurtjes op gevaarlijke plekken van de zoon van Ginny, maken het er niet gemakkelijker op. Wanneer op een dag Humpty’s dochter Carolina (Juno Temple), die hij wegens een ruzie al jaren niet heeft gezien, voor de deur staat en een onderduikadres zoekt is vooral Ginny de pineut. De knappe jonge vrouw heeft namelijk een oogje op de man waar Ginny een aantal stiekeme en spannende momenten mee beleeft om haar deprimerende leven wat meer kleur te geven en minder uitzichtloos te maken.

Niet origineel

Laat ik direct met de deur in huis vallen en je vertellen dat Wonder Wheel vermakelijk en onderhoudend is, maar helaas niet heel bijzonder. Er mist iets en de “edge” die het vrij briljante Vicky Cristina Barcelona en het recentere Irrational Man naar mijn mening wel hadden ontbreekt hier volledig. De film blijft veel te braaf en wordt daardoor nooit echt heel spannend en regelmatig zeer voorspelbaar. Dit is ontzettend jammer, aangezien de cast voor het grootste gedeelte wel briljant is en Allen er daardoor veel meer uit had kunnen halen.

De man die beide vrouwenharten sneller doet kloppen is strandwacht Mickey, een rol van Justin Timberlake. Dit is het enige karakter wat bij mij regelmatig een ongemakkelijk gevoel opwekte, want hij voelt onnozel en hij is wel heel overdreven poëtisch. Ik weet alleen niet zo goed of dat gevoel bij mij te wijten is aan het script of Timberlake’s matige acteerwerk. Gelukkig zijn zijn vrouwelijke tegenspelers in de vorm Temple en Winslet wel geweldig en krikt dat het gemiddelde toch nog iets op.

Wat gelukkig wel heel fijn is, is dat de film er prachtig uitziet. Het is een kleurrijke geheel vol met opvallende en heldere contrasten en soms adembenemende belichting, waarbij handig gebruik wordt gemaakt van de kermislichten die de warmte en de kilheid van bepaalde karakters en gebeurtenissen extra versterken.

Conclusie

Wonder Wheel mag dan qua verhaal geen hoogtepunt zijn, het acteerwerk en het uiterlijk zorgen voor een vermakelijk geheel wat uiteindelijk toch nog wel de moeite waard is om te gaan kijken.

De DVD van deze film is inmiddels te koop en bevat een goede beeld- en geluidskwaliteit. Ik wil Remain in Light graag bedanken voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.